Ik was er niet gerust op. En niet alleen op het vandaag landskampioen worden, ook op het überhaupt kampioen worden. Ik had bij Willem II in het stadion gezeten toen PSV ongenadig op z’n donder kreeg. En PSV had ook in de Arena niets te vertellen gehad. En ik heb het ooit eens mis zien gaan met tien punten voorsprong. De angst kan er ineens in slaan. En na de verloren wedstrijd tegen Ajax en Willem II waren ze er ineens weer, de Ajacieden, zoals alleen zij dat kunnen. Volgens mijn vrouw is dit niet waar en doen alle supporters dat. Ik weet het niet. Gisteren sprak in een PSV-er die er veel meer vertrouwen in had, en zei dat hij allerlei Ajacieden had lopen jennen. Ik zei dat ik dat niet durfde, maar hij ging er vanuit dat PSV toch wel kampioen werd, nu of een andere keer. Het gebeurde nu. Een 3-0 overwinning was genoeg voor de 24e landstitel voor PSV. En nu moet u eens raden wie er hier het fanatiekst Ajacieden aan het jennen is. Mijn vrouw! Ze vindt mijn zoon en vooral mij maar zielo’s als we chagrijnig waren omdat het PSV tegenzat, maar ondertussen kreeg zij op Facebook ook steeds meer berichten van Ajacieden die zich alleen lieten horen als het hen meezat. Ze werd plotseling nog fanatieker dan ik, terwijl dat hele voetbal haar niks interesseert, ze komt alleen op voor Hans en mij. En nu heeft ze voor het raam een vlag en een sjaal opgehangen. Van PSV. Om ze te zieken. Dat zou ik dus nooit gedaan hebben, maar ik sta het oogluikend toe. Zij wil het minimaal een week laten hangen. Ik vind dat het er morgenavond wel weer af mag.
Van dit kampioenschap kun je genieten tot aan de eerste wedstrijd in het nieuwe seizoen.
Dan start er een nieuwe competitie met kansen voor iedereen.
Feliciterende groet uit Amsterdam
LikeLike
Dankende groet uit Vaassen.
LikeLike
Kennelijk komt bij voetbal het venijn bij je naar boven.
LikeLike