Ik sprak gisteren iemand die ik een jaar of acht niet had gesproken. Zij somde wat hoogtepunten op van de afgelopen jaren. Het klonk goed. Ik probeerde dat ook, maar kwam niet ver. Ja, ik had net als zij kunnen noemen dat ik een studie had afgerond, maar erg sexy klinkt mijn studie niet. Bovendien, een hoogtepunt in je leven, wat is dat? Ik had geen verre reis gemaakt, ik had geen nieuwe liefde gevonden, geen huis gekocht, het leek allemaal wat doods. En dat is het ook, dus moet je het niet proberen op te leuken, want dat voelt de ander. Hoogtepunten? Mijn dochter die honderuit tegen me kletst. Mijn zoon met wie ik samen PSV kijk. Onze vakanties naar Frankrijk. Samen een mooie film kijken. Een net verschoond bed. Een wandeling met de hond. Een mooie blog. Een goed boek. Een autorit door het donker. De glimlach van Jennifer Aniston. Ik probeer het niet mooier te maken dan het is. Dus ik zei maar dat er geen hoogtepunten waren. Geen groots en meeslepend leven en geen vermelding in de geschiedenisboeken voor mij.
En vaak een logje schrijven wat ik met plezier lees. En dat al heul lang.
LikeLike
In mijn ogen schreef je een aantal prima hoogtepunten op!
LikeLike
Iets zegt mij dat jij nu gewoon graag een aai over je bolletje krijgt. 😉
LikeLike
Je kunt de link naar Hermanus von Bloghausen inmiddels weghalen.
LikeLike
Hij is opgelost in het grote niets.
LikeLike
I’m back!
LikeLike
Lekker blij zijn met jouw eigen hoogtepunten, dat is waar het om draait.
LikeLike
Toch is het goed om stil te staan bij de goede momenten uit ieders leven.
Vriendelijke groet,
LikeLike