Polo

Er was ooit een meisje dat ik een keer thuisbracht na een feestje. Het waren de jaren tachtig, je liet een meisje niet alleen door het donker fietsen. Oké, ik vond haar wel oké, maar niet meer dan dat.
Nu is het dertig jaar verder, en het meisje werkt in een kledingwinkel. Ze vindt mij aardig, dat voel ik, maar ze heeft geen idee meer dat ik haar ooit thuisbracht. Dat geeft niet en ik vertel het haar ook niet. Maar altijd als ik in de winkel kom lacht ze vriendelijk en komt ze me helpen. Al een aantal jaren gaat dat zo. Ik kom helemaal niet meer in de stad voor mijn kleding.

Toch heb ik een klein probleem. Ze vleit me met haar verkooptactiek en ik ben daar ongevoelig voor. Eh, nee, eigenlijk niet, ik neem alles aan wat ze zegt. Zo verkocht ze mij gisteren twee polo’s. En het gaat dan om de maat. Zij zegt dat het L moet zijn, want zo’n polo moet niet te wijd zitten volgens haar. Ook niet te strak, en ze gaf me een L. Ik had hem aan en ze bekeek het geheel, deed haar handen onder mijn polo, zei dat je hem zo iets wijder kon maken, en zette haar nagels in het shirt en maakte het wat wijder ter hoogte van mijn borst. (ik verzin dit niet) Ze keek goedkeurend en zei dat ik deze prima kon hebben. Ik was mooi lang en slank volgens haar, u begrijpt, ik nam de polo. En niemand die me gelooft natuurlijk, maar ze heeft het goed met me voor.

Vanochtend trok ik hem aan en mevrouw Mack keek verschrikt. Die is wel kielekiele hoor, qua lengte. Na één keer wassen gaat dat weer fout. Bovendien, ik vind dat niet mooi zo strak om je lijf, je bent ook niet meer zo strak als vroeger…. U begrijpt, ik ga de polo ruilen. Ik voelde natuurlijk instinctief aan dat mijn vrouw gelijk had. Ik wist het in de winkel eigenlijk al wel. Het moet gewoon XL zijn, zoals ik in de jaren tachtig ook al droeg.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack