Een wolf in schaapskleren.

Morgen ga ik naar België, met de auto, dus geen angsten, dank u. Een poosje terug toen ik deze auto kocht, schreef ik hier dat het de op een na snelste auto was die ik ooit had, ik moet dat nu waarschijnlijk gaan bijstellen, hij is de snelste. Hij is gechipt en heeft nu geen 180 maar 210-220 pk. Ik rij er gemiddeld 1 op 16 mee, met een beheerste rijstijl. De auto heeft vierwielbesturing, wat een zeldzaamheid is in autoland. Maar wat ook terug is van weggeweest is een hoogtemeter. Mijn eerste leaseauto had een hoogtemeter en ik verheugde me destijds op de reis naar Frankrijk, maar vlak voor die tijd moest van de leasemaatschappij de auto omgeruild worden voor een auto zonder hoogtemeter. Heel de vakantie naar de Filistijnen! Nu de onverwachte comeback van de hoogtemeter.

Hoe het gaat weet ik niet precies, want de auto geeft niet altijd op hetzelfde punt dezelfde hoogte aan. Het mag voor mij de pret niet drukken, de wetenschap heeft zich erover gebogen, en die heeft gezorgd dat ik van dit gemak -nutteloze gadget- voorzien ben. Ik zet trouwens toch steeds vaker vraagtekens bij de wetenschap. Niet dat ik twijfel aan hun wetenschap, maar wel aan wat het ons nu helemaal brengt. Als we niet uitkijken worden we straks 130 met een ellenlang en doodsaai einde van een jaar of vijftig. Wie zit daar nu op te wachten? Scheidsrechters worden vervangen door techniek, en geen scheidsrechterlijke dwaling, waardoor je als fan toch het verlies van je club kunt rechtvaardigen, komt straks nog voor. Is dat nu wat we willen? Een perfecte wereld?

Volgens Robbert Dijkgraaf is het te laat om het tij te keren en neemt de techniek het al langzaam over van de mens. Computers gaan zelf denken en uitvinden. Op lange termijn overleeft de mens niet, maar zal de techniek -robots, computers- overleven en zich steeds verder ontwikkelen. Totaal zinloos, dat wel, en wij mensen zullen door de techniek herinnerd worden als de hulpmiddelen die haar in het zadel hielp. Misschien dat ze een van ons bewaart voor in het museum.

Dijkgraaf praatte erover alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Terwijl bij mij alle alarmbellen rinkelen. Moeten de veiligheidsdiensten zich hier niet eens op richten, op dit ware gevaar voor de mensheid? Moeten we wetenschappers die aan kunstmatige intelligentie werken niet onmiddellijk omscholen? Dat ze gaan werken aan een onschuldige atoombom of zoiets? Het lijkt een grapje, maar volgens Dijkgraaf is het hier bittere ernst. Mijn auto laat zien dat hij gevaarlijk is, hij is felblauw, heeft dikke uitlaten, grote velgen, maar deze tak van wetenschap wordt gezien als een engel, maar is de duivel in vermomming.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack