In de jaren zeventig, ik zat in de vierde klas, ben ik zes weken bij vrienden van mijn ouders in huis geweest omdat mijn vader in het AZU lag wegens een zware rugoperatie. Mijn moeder en mijn broertje en zusje logeerden in Utrecht, vlak bij het AZU. Ik moest naar school en ik zat eerst bij andere vrienden, maar voelde me daar erg eenzaam, en gelukkig mocht ik wisselen.
De vrienden waren een jaar of tien ouder dan mijn ouders, en hadden één zoon, die een jaar ouder was dan ik, en ik speelde toch al veel met hem. Ik kreeg er pianoles en schaakles -de zoon was hoogbegaafd, maar dat wist ik toen nog niet- en ik was blij dat ik daar terecht kon. Vooral aan de man des huizes heb ik warme herinneringen. Hij leerde mij schaken, hij was zelf lid van een schaakclub, en hij was altijd opgewekt. Met kerst stond er in de Elsevier altijd een cryptogram die mijn vader en hij onafhankelijk van elkaar oplosten. Hij was er beter in dan mijn vader, die er ook al niet slecht in was, maar wat wil je ook, als je een hoogbegaafd kind op de wereld zet, en mijn vader slechts mij. (dit is zelfspot, geen complex.) Een van de opgaven was: Os. Negen letters. Mijn vader kwam er niet uit, en ome Joop, zo noemde ik hem, had hem al opgelost. Volgens mij is het tegenwoordig een uitgekauwde opgave, maar ik zal het antwoord niet verklappen voor degenen die willen puzzelen.
Op de crematie van mijn vader zie ik hem nog naar ons kinderen toekomen, een ander meisje uit de buurt gaf mij een kus, en ome Joop maakte een grapje in de trant van: “Wat zie ik, zitten jullie kusjes te geven?” Ik vond het uiteraard niet om te lachen, maar dat lag meer aan de omstandigheden.
Gisteren kreeg ik via mijn moeder het bericht dat hij is overleden op 82-jarige leeftijd. Ook aan kanker, al zouden ze dat vroeger waarschijnlijk ouderom genoemd hebben. Morgen ga ik met mijn moeder naar zijn uitvaart. In de eerste plaats omdat mijn moeder het niet zag zitten om alleen te gaan, in de tweede plaats omdat ik hem vroeger goed kende, en ook een beetje omdat mijn vader er niet bij kan zijn.
Dat zijn drie heel goede redenen.
LikeLike