De huidige tijd en ik, het blijft een wat moeizame combinatie. Aan de andere kant ben ik wel blij te zien dat mijn kinderen er wel goed in lijken te passen. Ze doen aan sport, maar vermaken zich ook veel met smartphone, laptop of tablet. De fantasie van mijn generatie leek toch wat groter, al is dat een gevaarlijke uitspraak. Maar wij bouwden hutten, we achtervolgden elkaar op onze fietsen, we speelden soldaatje, we maakten kleppers, en we imponeerden de meisjes of dachten dat tenminste.
Mijn kinderen lijken alleen te voetballen. Hun fiets is een vervoermiddel. Tot mijn vreugde speelden ze gisteren in de kamer met een meisje van bijna drie. Ze verstopten zich achter de gordijnen en onder de tafel. Magische plekken voor een kind. Bij mijn oma zat ik ook vaak achter de gordijnen. Van die stevige gele gordijnen had ze. En bij ons thuis kroop ik onder de salontafel. Een vierkante houten tafel, met in het midden een schot waar je maar net onderdoor kon.
Mijn kinderen lijken volwassener dan ik. Ze hebben ook al huiswerk. Een boekbespreking heeft mijn dochtertje van acht vandaag. Misschien worden ze klaargestoomd voor de beste banen, ik weet het niet. Ze moeten straks hun mannetje kunnen staan en het is fijn dat de school mij deze zorg deels uit handen neemt. Maar ik moet toch snel eens een klepper voor ze maken, want met een klepper voelde ik mij coureur. Hoe dikker het karton, hoe beter. Ik klepte door de straat, alleen of met mijn medekleppers.
Maar ik vrees dat Hans dat al te kinderachtig vindt, een klepper. Hij is natuurlijk ook al elf, maar ik had zeker tot mijn zeventiende een klepper, en later zelfs een zestienklepper. De onderlinge verhoudingen liggen ook heel anders. Mijn ouders waren ouders en wij waren kinderen, dat waren grotendeels gescheiden werelden. Mijn kinderen en ik leven in dezelfde wereld. Soms moet ik even optreden, maar meestal zoek ik in de krochten van mijn geheugen naar hun schoenen, die ik ooit zelf aan had en probeer ze overbodig klein leed te besparen.
Mijn overbuurman heeft eens per week een papadag en neemt ook erg veel tijd voor zijn kinderen in het weekend. Mijn vader liet het opvoeden geheel aan mijn moeder over. Daar was veel minder contact mee. Hier in een klein stadsstraatje spelen kinderen erg veel buiten tot laat in de avond. Vaak verstoppertje, wat hier door de steegjes erg goed kan. Ze komen dus ook van verderweg. Over het straatje rijden alleen wat aanwonenden en die kunnen niet harder dan 20 door de smalte en de geparkeerde auto’s. Een paar weken terug was er over de volle lengte een hinkelbaan gekrijt. Die liep tot over de 300, dus tellen kunnen ze al goed dacht ik nog.
De kinderen hier lijken wel meer buiten te spelen dan ik vroeger deed. Destijds was ik gek op lego, meccano, een racebaan en veel grote legpuzzles.
Voordat de volgende fase aanbreekt, hier alvast een leestip: ‘Het tienerbrein’ van hoogleraar Jelle Jolles. Omdat jongens meestal wat wildere spelletjes aandurven dan meisjes, werken ze al vroeg aan oriëntatie, ruimtelijke ontwikkeling, inschatten. Mede daardoor zijn ze vaak beter in wiskunde en rekenen. (Volgens een artikel in de Volkskrant van 24 november).
Ik dacht het over Sam ging.
Wat is een klepper?? Ik had als tiener kleppers, dat waren houten slippers met een rood leren lap over je voet. Dat klepperde als je ermee liep. Maar een coureur voelde ik mij nooit, dat verband ontgaat mij.
Een klepper is een stuk karton dat je aan je fiets bevestigt, zodanig dat het karton tussen de spaken komt en daarmee een klepperend geluid maakt.
Hoi Margo, heb je misschien nog een foto van de kleppers die je als kind droeg? Ik verzamel alles wat met houten sandalen uit de jaren 60 en 70 te maken heeft. Alvast dank!
Als het goed is heb ik er nog een paar. Dat wordt even zoeken, even geduld dus. 🙂
Hoi Margo, leuk dat je reageert! Ik wacht in spanning af. Groetjes Annemarie
Vanmorgen mijn kleinzoon van zes naar school gebracht. In zijn wielen zag ik wel groene lichtjes. Die werken op een batterij. Ook zag ik van die gekleurde rondjes in zijn spaken.
Een klepper heb ik niet kunnen ontdekken.
Van mij hoeft dat ook niet, want als meneer vanmiddag moe is, laat hij zich vrolijk door mij duwen. En dan heb ik geen klepper nodig tussen de spaken.
Van een eenklepper naar een 16-klepper dat is pas groter worden ….
Vrolijke groet,