Vias Plage, 1 augustus 2016
Och, ik had zo’n leuk idee. We hadden een opblaasbaar oranje stoeltje gekregen dat in het water kon drijven. Ik zou het stoeltje achter de opblaasboot binden en zo kozen de kinderen en ik het ruime sop. Tammar dobberde aan een touw, een meter of vier achter Hans en mij aan. Alles ging goed, totdat de kinderen een paar honderd meter uit de kust van positie wilden wisselen en het touw losschoot. Het stoeltje dreef snel weg en was binnen de kortste keren vijf meter weg. Toen ik er naartoe wilde roeien pakte de wind het op en gooide het nog eens 10 meter verder.
Tammar wilde dat ik overboord zou springen om het te halen, maar ik hield het voor gezien en besloot terug te gaan, hetgeen al een behoorlijke opgave was, met twee kinderen in de boot tegen de wind en golven in. Al snel was het stoeltje op zijn weg naar Afrika en uit het zicht.
Een uur of twee later, tijdens het zwemmen, zagen we het ineens weer drijven. De wind had het weer richting strand gedreven. Ik haalde snel de opblaasboot weer op bij de caravan, maar toen ik vijf minuten later terugkwam was het alweer opweg naar Algerije. We roeiden nog een stukje de zee op maar het was onbegonnen werk. Het stoeltje dobbert nu voor altijd op de zee. Soms zullen zeelieden het in de verte zien drijven, maar voornamelijk dobbert het vrolijk on het rond. Misschien dat een enkele zeemeermin het nog eens gebruikt om lekker uit te rusten.
Mack 
Goed dat niet een van je kinderen op deze manier in het ruime sop ronddobbert.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Met een beetje geluk drijft ie naar Rio
LikeLike
een paar honderd meter uit de kust!? Idioot!
LikeGeliked door 1 persoon
Middellandse zee, nog binnen de laatste boeien.
LikeLike
Of jullie hebben hiermee het leven van een vluchteling gered!
LikeLike