Musje

Vias Plage 25-7-2016

Toen we ’s avonds terugkeerden van een avondje kermis (eigenlijk is het al 26 juli nu) en we nog even rust probeerde te vinden op de veranda, zat er ineens op minder dan twee meter afstand, een musje op een tak. Het leek een slaapplaats gevonden te hebben en liet zich niet door onze aanwezigheid wegjagen. 

Het leek een tactiek toe te passen die erop neerkwam dat het net deed of hij ons niet zag, en wij het musje dientengevolge ook niet. Op zeker moment draaide het ook zijn kopje in slaapstand zodat het ons echt niet meer zag. Nu heeft het van ons niks te vrezen, maar of je ver komt met zo’n instelling is de vraag. Voor hetzelfde geld zijn wij kille dierenbeulen met een luchtbuks. Aan de andere kant, waarom zou je  argwanend de wereld tegemoet treden? Als je achter elk mens een potentieel terrorist vermoedt, heb je ook geen leven. De kans dat je oog in oog komt te staan met een actief terrorist is verwaarloosbaar klein.

Het musje weet dit alles niet en moet een beslissing nemen. Vlieg ik weg en zoek ik een nieuwe slaapplaats, of vertrouw ik deze mensenkinderen? De moraal van dit verhaal: wie goed van vertrouwen is heeft het snelst een slaapplek. 

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack