Zo’n opvoeding, hoe gaat dat nou eigenlijk?

Vroeger werd je wat harder opgevoed dan nu. Ik denk niet dat ik de plank erg missla als ik dat beweer. Ik werd zelf ook wat harder opgevoed. Niet hard, maar harder dan dat ik mijn kinderen opvoed. Kinderen kwamen niet op de eerste plaats. Kennelijk werd je voorbereid op militaire dienst en op je werk later. Kansloos. Mijn militaire dienst ging niet door en behalve mijn eerste baan bleek werk ook gewoon een plek van jij en jou te zijn waar gezeik over niks voorkwam en waar mensen aan de lopende band fouten maakten.

Ik hoefde er in elk geval niet op te rekenen dat mijn ouders naar mijn voetbalwedstrijden kwamen kijken. Of dat papa op zijn werk gebeld kon worden door ons, want werk was veel te belangrijk. Of dat mijn vader even vrij kon nemen omdat er een kind jarig was? Voel eens aan je hoofd!

Vanavond reed ik met mijn kinderen naar de Mediamarkt (eerste keer in mijn leven in een Mediamarkt geweest) omdat ik voor mijn zoontje eerder die avond een Playstation 3 van marktplaats had opgehaald die hij voor zijn verjaardag zou krijgen. Ik zou vroeger zonder enige twijfel ook echt tot mijn verjaardag hebben moeten wachten, want je moest leren om geduld te hebben. Welnee, dat kind heeft nu vakantie, hij moet leren dat hij straks op zijn verjaardag niks meer krijgt. Tenminste, niet van ons. Ik moest naar de Mediamarkt omdat er een kabeltje ontbrak. Ik snap dan die teleurstelling, dus ik ga wel weer. Terwijl hij ook morgenochtend even zelf op de fiets in het dorp zo’n kabeltje zou kunnen halen. Scart naar Hdmi, zo moeilijk is dat niet.

Blijkt niet te bestaan, zo’n kabeltje.Ik snap dan die teleurstelling. Hij heeft een oude tv op zijn kamer, en een oplossing was er eigenlijk niet. Ik zou vroeger waarschijnlijk pech hebben gehad, tenminste, wel die dag. Ze zouden het heus wel voor me opgelost hebben, maar later. Dus ik keek gelijk even rond in de Mediamarkt voor een nieuwe tv. De goedkoopste was € 179,- dus dat gingen we niet doen. Ik dacht 49 euro of zo. Ik snap dan nog steeds die teleurstelling, dus stelde ik voor om dan maar tijdelijk de tv van zijn zusje bij hem aan te sluiten, zodat ze samen op de Playstation konden.

Ik bouw dan die boel om op een donderdagavond. Want ik begrijp die teleurstelling als ze niet kunnen spelen morgenochtend. Ik vraag me af of ik ze niet teveel verwen. Want voor mijn gevoel werkt het twee kanten op. Zij lief, wij lief. Als ze zich als verwende ettertjes gaan gedragen, grijp ik in, zo neem ik me voor. Of is het dan juist te laat en moet ik ze nu al leren geduld op te brengen? Oh, ik hoop dat ik het niet fout doe. Ach, en anders is er altijd nog mevrouw Mack.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack