Nu moest ik het laatst noodgedwongen met Klopping eens zijn, terwijl ik dat liever niet ben. Maar ik kon moeilijk van standpunt veranderen omdat deze jongeman er dezelfde mening op nahield als ik. (beveiliging Apple iPhones) Vandaag overkwam mij iets soortgelijks. Kluun was op de radio, de man die figuurlijk piste op het graf van zijn vrouw, en kwam vertellen dat het eens afgelopen moest zijn met verplichte literatuur op de middelbare school, en juist dat verkondig ik hier ook af en toe. Laatst nog. Door de grafpisactie heeft de man definitief zijn geloofwaardigheid verloren. Bij mij welteverstaan. Hij kent mij niet, dus dat is verder geen probleem.
Maar ja, ook hier kon ik moeilijk ineens van standpunt veranderen. Voor literatuur moet je rijpen, en het gaat je pakken of het gaat je niet pakken. Als je het jonge kinderen door hun strot duwt, zal het ze verder wegduwen van het doel. Zo ging het tenminste bij mij, ik denk dat ik 27 was voor ik weer een boek las. De reis om de wereld in 80 dagen was mijn comeback. Maar ik weet niet eens of dat onder literatuur valt. Waarschijnlijk niet, want ik wilde maar doorlezen, terwijl ik bij literatuur toch meer associaties krijg met doorworstelen. Veel literatuur heb ik niet meer gelezen daarna. Terwijl ik wel een lezer ben geworden, maar vooral van boeken die me ook iets leren.
Als literatuur je nooit pakt, heb ik niet het idee dat je iets mist. Sommige mensen hebben ook niks met schilderkunst of met klassieke muziek. Het zou wat mij betreft voldoende zijn om de basis van de belangrijkste literaire werken te bespreken in de klas, zodat je in elk geval weet wie Multatuli is. Of Willem Elsschot. Willem Elsschot was op de Mavo mijn “speciaalschrijver.” Hij kent mij niet, dus dat is verder geen probleem. Wat wel een probleem is, is dat ik hem koos omdat je eenmaal een speciaalschrijver diende te hebben. Er was verder niets waardoor de man het verdiende mijn speciaalschrijver te worden. Wat ik nog van hem weet is dat hij Belg was, dat hij ergens in achttiennogwat is geboren, dat hij “Lijmen/Het been” en “Kaas” schreef, en dat het speciaalschrijverschap tijdverspilling was als dat alles is wat ik nog van hem weet.
Nee, Kluun stelde zelfs voor om Kieft en Gijp dan maar op de lijst te zetten. Lijkt mij een prima idee. En als iemand zo’n boek op zijn lijst zet, laat diegene dan maar eens uitleggen waarom dat nu wel of geen literatuur is, zodat je er toch iets van opsteekt. En voor degenen die liever Multatuli op hun lijst zetten: doe alsof je thuis bent.
Mack 
Ik vind de boeken van Kluun niet te lezen, maar hij heeft naar mijn mening volkomen gelijk. Wij mochten Wolkers niet lezen.
De kinderen halen toch de uittreksels van internet.
En laat ze maar een mening vormen over de boeken die ze wel uitgekozen hebben.
Nu ik ouder ben, lees ik ook geen romans meer, maar meer non fictie, zoals het boek van Annejet van der Zijl, De Amerikaanse prinses.
Voor mij zouden ze dat zo op de lijst kunnen zetten. Geschiedenis en literatuur ineen.
LikeLike
Ik heb er nog eens over nagedacht, maar als je op het VWO 30 boeken in twee jaar moet lezen, plus nog alle boeken voor de andere talen, dan vind ik dat pure tijdsverspilling.
LikeLike
Annejet van Zijl schrijft stukken beter dan menig romancier.
LikeLike
Gisteren kwam er op BNR ook een fragment voorbij van een schrijfster of wetenschapster die vond dat “‘wij’ wel bepalen wat ‘echte literatuur’ is.” Gelukkig ben ik vergeten wie 😉
Ik vind de scheidslijn vaak lastig: er is een groot grijs gebied.
Waarom is het ene shitboek dat “spaarzaam proza” biedt “goed”, wordt het “boek van de maand” en valt het andere rukverhaal, vol even ‘spaarzaam’ geouwehoer en even platte karakters wèl door de mand?
Smaak van de uitgevers, denk ik. Of het kapsel van de schrijver (m/v)
Wat Fien zegt: vroeger was Wolkers ook verboden.
Van Kluun heb ik trouwens nooit iets gelezen, maar laat kinderen vooral zoeken naar de verschillen en al lezend hun eigen kennis en smaak vormen.
LikeLike
Bij ons was Wolkers niet verboden, maar voor een puber jongen riep het waarschijnlijk andere gevoelens op dan voor een leraar.
LikeLike
Bij ons (de school van Marinalog en mij bdoel ik ;)) was Wolkers ook niet verboden hoor, ik had zelfs vrij veel van hem gelezen, maar kreeg Turk Fruit niet uit 😉 De ‘herhaling’ verveelde mij (aankomende nerd?) dan weer 😉
Toch maakte ook ik een ‘fout’ met het examen, die onder dezelfde wel/geen literatuur-probleemstelling die jij hier aankaart viel. Van alle schrijvers op m’n totale lijst had ik de Vlaming Jos Vandeloo gekozen als speciaalschrijver. Mijn leraar nederlands zei bij het examen “Dat is geen èchte literatuur. Daardoor gaat er een punt van je cijfer af.” Hij zei ook (bij mijn verweer): “jij leest meer in een boek dan er in zit.”
Tja. Het zij zo. Heb ik mezelf daarna maar lang voorgehouden.
LikeLike
Echte literatuur?
Ik heb er geen verstand van.
De oude literatuur raakt mij niet.
Maar nu lees ik alleen nog maar dode schrijvers.
Een mens/lezer kan van gedachten veranderen.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Is het een voorwaarde dat ze dood moeten zijn, of toeval?
LikeLike
Ik was het als 18-jarioge al volledig met je eens, als iemand die juist graag las en ook niet zo’n enorme moeite met die lijst had. Maar ook toen begreep ik al niet waarom je iemand een kunstvorm door de strot zou moeten duwen.
Ik moet wel zeggen; met literatuur, in tegenstelling tot andere kunstvormen, is het zo dat ze ook een historische en maatschappelijke beetekenis hebben die andere kunstvormen in mindere, of minder expliciete mate hebben. Blijft staan dat ik het nog steeds onzinnig vindt een kunstvorm op te dringen, behalve dan inderdaad een basis, net als met muziek of beeldende kunst, dat je kinderen er wel kennis mee laat maken.
LikeGeliked door 1 persoon
‘Kaas’ heb ik ook gelezen en vond ik best goed. Pas achteraf las ik ergens dat die kaas eigenlijk model stond voor reclame, meen ik, waar hij zijn brood mee verdiende. Maar dat gemodelleer en gesymboliseer, daar heb ik nooit veel mee gehad. Maar hij had het wel zo goed geschreven dat je het ook gewoon kon lezen als het verhaal van iemand die zijn geluk beproefde in de kaashandel.
LikeLike
Ik moet toegeven dat ik Kaas nog wel onthouden heb, en ik denk zelf dat dat boek de basis heeft gelegd voor mijn anti marketing gevoelens. Het las wel redelijk goed weg.
LikeLike
Waarschijnlijk zou ik het met je eens zijn als ik ook maar 1 van de genoemde boeken had gelezen. Voor mij vallen Asterix en Obelix en Tom Poes onder literatuur.
LikeLike
Voor Duits op de Mavo hadden we Asterix en Obelix in het Duits liggen.
LikeLike
Ik las als twintiger alles van (van het) Reve, ik vind de boeken van A.F.Th. Vd Heiden geweldig, dikke pillen die je achter elkaar moest doorlezen omdat je anders de draad van het verhaal kwijtraakte, ik vond Nooit meer slapen van Hermans destijds het beste dat ik ooit las. Maar verplichte kost werkt bij mij averechts, aangezien ik nogal een recalcitrant type ben en was, wat moet wil ik niet. Je kunt beter iedere leerling zelf laten bepalen welk boek hij wil lezen. En ja waarom wel literatuur en niet andere kunstvormen?
Ik heb nu een dikke pil liggen over depressie, van Andrew Solomon die pas bij van Dis zat in DWDD. Nu even moed verzamelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Jij dwarspaal. Ik heb het gezien die aflevering van Van Dis.
LikeLike
Toevalliger kan het haast niet. Ik heb gisteren een eerste lading boeken naar de kringloopwinkel gebracht, als voorschot op een echte grote opruiming. Want waarom moet je boeken op de plank hebben die je gelezen hebt en daarna waarschijnlijk nooit meer openslaat? De enige Nederlandse schrijvers die deze dans zullen ontspringen, zijn met zekerheid W.F. Hermans en Hella Haasse. Mulisch en Claus zijn toch al bijna vergeten?
LikeLike
Laat Mulisch het niet horen zeg. Ik denk dat hij een bliksemstraal op je hoofd neer laat komen als hij dit hoort.
LikeLike
En alle boeken van Simon Vestdijk zijn met het oud papier meegegaan.
Alleen die van Louis Couperus mogen blijven staan. Ik had ze allemaal op mijn lijst gezet, kon niet kiezen.
LikeLike
Vestdijk zal bij mij t.z.t. vermoedelijk hetzelfde lot beschoren zijn. Ja, en van Couperus heb ik het hele werk. Dat kon ik ooit eens bij de Boekenclub voor een zacht prijsje bijeen sparen. Maar of ik er een bladzijde van gelezen heb, betwijfel ik sterk. Dus vrees ik dat het voor die hele collectie ook op enig moment enkele reis kringloopwinkel wordt.
LikeLike
Toch is een boekenkast wel een gaaf meubelstuk in je huiskamer. Dan maar boeken erin die je niet meer leest.
LikeLike
ik ben juist weer begonnen in het Vijfde Zegel, hoe de Spaanse Inquisitie de schilder El Greco achter zijn vodden zat over zijn interpretatie van religieuze thema’s. De Taliban verbleekt erbij.
LikeLike
een kast vol boeken absorbeerrt hinderlijke geluiden, hetgeen zeer rustgevend is. Ik las als 8-jarige Hedwig Courts-Mahler, want die moest ik van mijn moeder uit de buurtbibliotheek om de hoek halen. Een wereld ging voor mij open. Later geneerde ik mij daarvoor. Maar toen enkele jaren geleden de Duitse TV een serie uitzond waarin deze verhalen enigszins gechargeerd ten tonele werden gevoerd, beseft ik dat ik mij als 8-jarige had gelaafd aan literatuur.
LikeLike
Twee jaar geleden heb ik het huis van mijn vader en partner moeten ontruimen. Drie grote wanden met boeken, literatuur vanaf de 19e eeuw, plus een wand kunstgeschiedenis, want zij was lerares kunstgeschiedenis.
Niemand wilde iets hebben. Doos na doos literatuur weggedonderd in de container. En gelijk gedacht, dat zal mij niet overkomen.
Dus geen boekenkast in de kamer, maar wat ik bewaard heb in een Billy op de overloop.
LikeLike
Ik had geluk, had via een vriend kontakten met universiteit in Wroclow/Breslau , waar dat jaar 320 studenten Nederlands studeerden als bijvak van het Duits. Dozen vol werden naar Polen gereden. Van sommige boeken heb ik achteraf toch wel spijt gehad.
LikeLike