Vanochtend reed ik op de A50 en op een brug over de weg stonden in de stromende regen een moeder en haar kind. Eigenlijk stond het kind en de moeder zat er op haar hurken achter. Ondanks de regen keek de moeder vrolijk en samen zwaaiden ze naar het tegemoetkomende verkeer. Ik ben dan de beroerdste niet en toeter even en ik zwaai terug. Want ja, zo heb ik ook vaak gestaan met Hansie. En als de auto’s toeterden, seinden, zwaaiden of een Alfa Romeo waren dan kon dat gevierd worden.
Ik had laatst een moment met Tammar waarbij ik dacht: dit is dus geluk. Geluk is een situatie die je je later met een glimlach zult herinneren. Het was niks bijzonders, een dagelijks ritueel maar de veiligheid was in huis en de boze buitenwereld was ver weg. Ik ervoer het als kind ook vaak, momenten van vertrouwde gevoelens. Tegenwoordig heb ik het door Fox Sports. Iets simpels als een voetbalwedstrijd kijken samen met je zoon, er kan voor mij weinig tegenop. Geen Sail, geen golfclinic, geen sterrenrestaurant of andere dingen waar ik collega’s soms razend enthousiast over hoor vertellen. Routine en controle maken mij gelukkig. Haal mij uit mijn routine, ook door sommigen wel aangeduid als comfortzone, en er ontstaan geheid problemen. Het is iets in mijn hersenen, niks ernstigs. En paar neuronen die niet helemaal goed contact maken of zo. Geen doorslaande stoppen, maar genoeg om het vrije denken te blokkeren. Soms geeft dat problemen maar die worden wel weer opgelost en daarna zodanig gearchiveerd dat ze lastig te raadplegen zijn, zou je dat al willen.
In de tussentijd bouw ik aan herinneringen met een glimlach. Zowel bij mij als bij mijn gezinsleden. De herinneringen die je uit je geheugen raadpleegt bepalen wie je bent, aan het eind van de dag.
Mack 
De verleiding is heel groot om te googlen wat een “golfclinic” zou kunnen zijn…
Een kuuroord waar je alleen mag golfen? Een model auto van fabrikant Volkswagen? Wat zou het kunnen zijn, dat zo heet, en waar je collega’s razendenthousiast over vertellen… 🙂
LikeLike
Mooi en herkenbaar stukje. Bij vlagen is het wat lastiger om er bij stil te staan, maar ik zie ze gelukkig ( 🙂 ) altijd wel, die geluksmomenten.
LikeLike
Eigenlijk gaat het bij veel mensen om geborgenheid, wat ze later als een geluksmoment bestempelen. Als einzelgänger zoek ik die geborgenheid duidelijk minder op. Toch vind ik het ook prettig zolang het niet beklemmend wordt. Geluk zelf moet je zien. Naar mijn gevoel is een groot deel der bevolking te gehaast in de weer en zien ze daardoor helemaal niets meer, ook geen geluk.
LikeLike