Lisdodden

Zoals u misschien weet, en anders vertel ik het nu, loop ik elke ochtend om half zeven met de hond langs velden en langs wegen. ’s Winters is dat geen pretje want het is dan koud maar vooral donker. De hond heeft dan een lichtgevende halsband en die halsband zie ik dan in de verte over de akker zweven. Dus ik deed een hoeraatje toen de lente begon en het licht werd. De sloot waarlangs ik liep werd langzaam groen, er verschenen lisdodden (ik heb het even opgezocht, maar dat zijn rietsigaren) langs de kant, eendjes met jongen zochten er hun beschutting en zelfs een enkel visje zag ik soms zwemmen. Je kunt je ’s zomers niet voorstellen dat al dat groen eens weer gaat wijken voor de winter.

En dan de boerenzwaluw. Zwaluwen zijn de mooiste vogels die er zijn. Rank, sierlijk en donkerblauw. Ze zwermden om mijn hoofd, en als ik er eentje een openstaande boerenschuur in zag vliegen, wist ik dat het goed was. Vele zwaluwen maken de zomer zoals u weet. Maar de zwaluwen zijn er niet meer. Hoewel, vorige week zag ik ze nog even. Maar het wordt kouder en nog even en ik loop weer in het donker. Direct na de vakantie wordt de overgang naar de herfst al weer zichtbaar. Het is al niet meer zo heel lang licht en er hangen alweer mistflarden. Overdag kan het nog wel warm zijn, maar het gevoel van de naderende zomer, of dat van de zomer op zijn hoogtepunt, dat moment dat niemand je nog kwaad kan doen ontglipt je al. Maar gelukkig is er dan nog altijd die boerensloot met zijn donkerbruine lisdodden.

Tot mijn grote ergernis merkte ik vanochtend dat de gemeente de zijkant van de sloot in zijn geheel had gekortwiekt. Al het groen was weg en een paar eenden zwommen nu in het kale water. Waar bemoeit zo’n gemeente zich in godsnaam mee, vraag ik me dan af. Waarom hebben zij het recht om mijn sloot te kortwieken, en waarom? Wat is dit voor zinloos geweld? Dat zomergevoel zou veel langer kunnen aanhouden als de overheid zich er eens even niet mee bemoeide. Het zou mij niet verbazen als ze ook een zwaluwverjaagmachine op de activalijst hebben staan.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack