Jammer, ik schreef daarnet weer een stuk dat het niet verder dan concept brengt. Het bevatte info over mijn werk, en aangezien je soms niet weet hoe een koe een haas vangt besloot ik het toch maar niet te plaatsen. Straks herkent iemand het en ik had de poppen toch al aan het dansen vandaag. Werk gaat dus wel ten koste van je onafhankelijkheid als blogger en dat is een kwalijke zaak. In de politiek is het allemaal redelijk goed geregeld, al zijn de wachtgeldregelingen ook niet meer wat ze waren. Maar in elk geval, in de politiek moet je kunnen zeggen wat je wilt, zozeer zelfs dat als je iets gezegd hebt dat niet bij je partijgenoten in de smaak valt en ze je eruit willen zetten, je het dan in elk geval niet terug hoeft te nemen omdat je ineens zonder inkomen dreigt komen te zitten. Je kunt minimaal een paar jaar vooruit.
Zo zou het met bloggers ook moeten zijn. Een wachtgeldregeling. Het gaat schitterende verhalen opleveren. Ongecensureerd en rauw. Ik geloof zelfs dat in arbeidscontracten tegenwoordig al iets staat over social media, en ik heb ook een akkoord moeten geven op een gedragscode die ik moest lezen en accorderen, omdat een andere mogelijkheid er niet was. Als je niet voor een bepaalde datum op akkoord klikt, krijg je HR in je nek dus het is allemaal wat dictatoriaal. Het enige wat ik als verzetsdaad heb kunnen doen is aangeven dat ik ongelezen op akkoord heb gedrukt omdat als er geen keus is, het ook geen zin heeft om de gedragscode te lezen. Zal hen boeien, door mijn akkoord is er weer aan een zinloze procedure voldaan en de accountant, die uiteindelijk de baas is, is weer tevreden.
Vroeger waren accountants echte ambachtslieden. Kundige serieuze mensen die fraude konden opsporen en die konden hoofdrekenen. Met veertienkolommenpapier, een vulpotlood en een telmachine waren ze gewapend. Ze hadden hetzelfde respect als de Porsche-brigade van de rijkspolitie. Maar tegenwoordig zijn het zeikerds. Ze controleren niks meer maar doen aan damage control. Zetten alles dicht met procedures, en zolang ze maar niet van de lekken horen, zijn ze tevreden en geven ze de vereiste verklaring dat het allemaal klopt. Want zonder zo’n verklaring kom je als bedrijf nergens. Terwijl de goedkeurende verklaring van de accountant een formaliteit is. Het zegt niks behalve dat er in theorie is voldaan aan de vereiste procedures. En daarom, een wachtgeldregeling voor bloggers! Pas als die er is en er verschijnt geen negatieve publiciteit over je bedrijf, dan pas heb je zekerheid dat de cijfers kloppen.
Mack 
Fatsoenlijk en netjes met elkaar omgaan is zo simpel en eenvoudig.
Dat valt niet in regels en procedures te vangen.
Stug doorgaan met bloggen lijkt mij toch het beste.
Vrolijke vakantiegroet,
LikeLike
Voor mij heeft het niet echt gewerkt. Toen ik nog bij een baas zat had ik geen blog en toen ik stopte kwam het bloggen pas op. Ik schrijf nog altijd weinig over de bedrijven waar ik heb gewerkt. Op dit moment spelen ze geen enkele rol in m’n leven en heb ik er niets over te bloggen. Aan de andere kant vergt het veel uitleg omdat het niet echt doorsnee werk was en daar heb ik weinig zin in. Op m’n werk kon ik overigens behoorlijk kritisch zijn en ze hadden daar geen moeite mee en moedigden het eerder aan.
LikeLike
Ik schrijf zelden of nooit meer dus ik maak me ook nergens meer druk om.
LikeLike
Ik ben nogal van het ‘niemand die mij de mond snoert’, type, en dingen in de doofpot stoppen, de vuile was binnenhangen etc is niet zo ‘mijn ding’. Als kind al kreeg ik liever straf dan dat ik mijn mond hield. Ik vind ook dat als een mens/bedrijf zich fatsoenlijk opstelt, er niets negatiefs te melden valt. Ik zou dus zeggen: schrijf! Noem man en paard niet, maar laat je niet knechten.
LikeLike
Je moet de vuile was toch buiten hangen, Margot? Anders gaat het binnen stinken!!!
LikeLike
“Het enige wat ik als verzetsdaad heb kunnen doen is aangeven dat ik ongelezen op akkoord heb gedrukt omdat als er geen keus is, het ook geen zin heeft om de gedragscode te lezen.”
Ik vind het weer een briljante Mack-observatie!
Andersom werkt dit principe ook. Als je niet-anoniem op min iof meer prominente websites bepaalde meningen uit, en bepaalde mensen hebben daar moeite mee, dan gaan ze je werkgever spammen met tweets en mails. Vandaar dat tegenwoordig mijn huidige baan nooit op LinkedIn staat, want ook daar hangen die types rond heb ik gemerkt.
LikeLike
Maar in het algemeen heb je nog een ander punt aangeroerd: politici hebben een wachtgeldregeling omdat hun werk zo kwetsbaar is vanwege hun mening. En precies wat jij zegt: dat geldt in deze internettijd eigenlijk voor alle werknemers. Je moet wel degelijk opletten met wat je herkenbaar onlne zet over bepaalde onderwerpen, al is het niet specifiek over je eigen bedrijf.
LikeLike