Het vermogen om te lachen is er niet en het depressiespook huist nog in mij, maar ook dat zorgt weer voor komische situaties. Want ik acteer op de automatische piloot en ik neem alles waar. Behalve dan dat ik zaterdag toen ik vroeg op moest om Hans naar voetbal te brengen niet in de gaten had dat ik per ongeluk een slaappil had genomen in plaats van het lachmedicijn. Na 20 minuten begon het zijn versuffende werk te doen en kreeg ik in de gaten wat er aan de hand was. Gelukkig was Linda ook opgestaan anders was het misschien minder grappig afgelopen. Want ik dacht dat ik wel sterker zou zijn dan het medicijn en volledig versuft wilde ik naar mijn auto om Hans weg te brengen. Ondertussen had Linda het ook door en regelde dat Hans met iemand anders mee mocht. Ik werd naar bed gestuurd maar ik heb de bank gehaald, de bank waarop ik drie uur later wakker werd. Ik was de vorige avond al om negen uur in slaap gevallen, dus dat ik het nou echt nodig had…nee, maar er was gewoon geen houden aan.
Mack 
Ondanks het depressiespook heeft de humor je goddank nog niet verlaten.
LikeLike
Toch beter om maar naar je lichaam te luisteren want niet slaapdronken achter het stuur kruipen is ook verantwoordelijkheid nemen.
LikeLike
Ja, wat Fien zegt… (ik ben blij dat ze gereageerd heeft, want ik zat gisterenavond al te piekeren.. wat kan ik nu typen “Mack, ik heb er vreselijk om gelachen..”? Alsof je met fatsoen om andermans leed kunt lachen.. ;-/)
LikeLike
Nee lach gewoon voluit, geen probleem.
@Dyhan: dronken kan ik dat, maar slaapdronken was nieuw en ik wist niet wat ik deed. Geluk dus dat ik onderschept werd.
LikeLike
Veel slapen en een depressie, voor mij onlosmakelijk verbonden en grappen maken en er zelf niet om kunnen lachen ook. Ik lach voluit omdat ik zo goed weet hoe het is en ook dat jij er over een tijdje weer in slaagt het monster te verslaan
Voor nu wens ik je bakken met rust!
LikeGeliked door 1 persoon