Gameverslaving.

Ik ging iets te laat naar bed gisteren. Kwart over één, gameverslaving. Ik wist het niet hoor, dat ik game verslaafd was, al was er vorig jaar al een duidelijke aanwijzing toen ik Wordfeud op mijn telefoon had. Ik kon het niet wegleggen. Als er denksport beoefend moet worden ben ik van de partij. Twee weken lang gaf ik me er aan over totdat ik in de gaten had dat het me in zijn greep had. Ik verwijderde het van mijn telefoon en ik heb het nooit meer gespeeld.

Nu betrof het schaken. Ik speelde in 1980 voor het laatst tegen een schaakcomputer, een Audi-Sonic die zes niveau’s had. Op niveau zes stond hij soms een dag te denken. Ik leerde overigens schaken van ome Joop. Die kent u niet, maar ik wel. Hij was geen oom, maar een collega van mijn vader die een straat verder op woonde. Hij was er heel goed in, maar dat was ook niet gek want hij heeft een ir. verwekt. Niet dat zijn zoon gelijk bij zijn geboorte ir. was, maar Oscar, zo heette hij, was wel lichtelijk briljant. Speelde ook irritant goed piano en mijn moeder vond het ook nog een hele beleefde jongen dus ja, om te kotsen. Kreeg ik ook nog zijn studiebroeken. En nee, die r is geen vergissing. Belachelijke broeken waar Oscar was uitgegroeid kreeg ik. En Oscar was een zogenaamde “studie” wat in het Brabant van de jaren ’70 een scheldwoord was. Brabant was nog niet zo ontwikkeld in die tijd. Soms schold je ook iemand uit voor miljonair of atleet. Wij hielden niet van opscheppen, en nog steeds niet.

Ome Joop was wel oké, trouwens. En Oscar ook wel maar voor het verhaal trap ik hem even de grond in. Maar Ome Joop kon dus goed schaken. Zat ook bij de schaakclub. Hij vertelde mij over herdersmat en dat soort grappen. Ik weet ook zeker dat hij me “en passant slaan” heeft geleerd, maar die bijzondere verrichting was ik compleet vergeten. Ik zag de computer het doen en dacht dat het ding in de war was, totdat Laurent mij erop wees dat dat wel degelijk een regel was. Toen ging het weer dagen.

Het afgelopen weekend schaakte ik erop los. Niveau 2 van 3. Computer dacht hooguit 1 seconde en niets ontging hem. Zeker zo sterk als niveau 6 op de Audio-Sonic. Als ik ergens een dekking vergat was ik het stuk onherroepelijk kwijt. En dat maakte me razend. Er zat een undo knop op, en een knop om de opnieuw te beginnen. En die heb ik wat gebruikt. Net zolang tot ik won. En het is gelukt, afgelopen nacht om 1 uur versloeg ik hem. Daarna waren mijn hersenen nog zo opgefokt dat het me nog een uur kostte om in slaap te komen. Ik was een beetje brak vandaag. Vanavond heb ik hem uitgezet om 10 uur. Zelfbescherming.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack