Ongelofelijk en onbetaalbaar

Een kleine twee maanden geleden kocht ik twee kaartjes voor Hans Klok in Orpheus. Hans stond al te springen toen ik het hem vertelde. Vanavond werd zijn geduld beloond, maar uitgerekend gisteren kreeg ik last van mijn rug. Met veel pijnstillers ben ik er naar toegegaan, want ik wilde dit ook niet missen. Speciaal niet het uitje met Hans waar hij zich zo op verheugd had. Hans Klok is ongelofelijk, maar dat wist ik al. Maar als je het dan in het echt ziet, in combinatie met zijn aanwezigheid en zijn grapjes, die niet geniaal zijn maar gewoon leuk, dan klap je toch wat langzamer omdat je gewoonweg met stomheid geslagen bent. De klassieke truc met het doorzagen van een maagd. De truc kon niet doorgaan want er was wat tussengekomen. Maar dan maar met één van zijn assistentes. Die wordt doorgezaagd, de twee helften worden uit elkaar gehaald, iemand uit het publiek mag komen inspecteren of hoofd en voeten echt zijn, ik snap er geen bal van, al heb ik het al tig keer gezien. Maar als hij daarna uitlegt dat de truc gevaarlijk is en één op de tien keer misgaat, en vervolgens lopen er twee vrouwenbenen over het podium maar romp en hoofd ontbreken, dan ben ik met stomheid geslagen. “Da’s m’n halfzus,” aldus Hans Klok.

Zijn verdwijntrucs met mensen voert hij beter uit dan ik met een muntje. Tammar heeft mijn truc na twee keer door, maar hier zitten toch honderden mensen in de zaal en keer op keer zit er een assistente vastgebonden, er gaat een doek overheen, hooguit twee seconden, doek gaat weg, assistente is vrij en Klok zit vastgebonden op de plek waar net nog de assistente zat. Trucs met het vermenigvuldigen van een fles wijn (viel ook erg in de smaak bij Bonnie St. Claire) of gewoon met kaarten, geen truc begrijp je. Ook niet de kaarten uit de mond truc, al wordt die op youtube uitgelegd.

Het was een avond vol zwevende, verdwijnende en doorgezaagde vrouwen, ontsnappingstrucs, en ook nog een paar circusacts zodat de grote Hans Klok even rust had. Maar het mooist was nog dat de hooggespannen verwachtingen uitkwamen, dat Hans zei dat dit het leukste was wat hij ooit gedaan had en dat ik het kon volhouden, al is het geen grapje dat je elke keer moet gaan staan als iemand uit de rij er nog langs moet. Maar toen we binnenkwamen klonk Elvis en dan weet je dat het goed gaat komen.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack