De humor van Yukiko

Wij waren op het jaarlijkse offerfeest bij Yukiko, alwaar het steevast de bedoeling is dat ik geofferd word aan de maan. Gelukkig is Yukiko geen echte heks, maar wel een kruidenvrouwtje zoals Klazien uut Zalk. Zo kent ze van alle planten in haar tuin de naam en weet ze precies welke eetbaar zijn en welke giftig. Op zich al raar, wij weten gewoon dat geen enkele plant uit onze tuin eetbaar is, al denkt ons geleende konijn daar anders over.

Van Yukiko leerde ik dat het in de natuur zo is dat als er ergens een giftige plant staat, dat er dan in een straal van vijf meter om die plant, een plant met het tegengif staat. Bijvoorbeeld in de buurt van een brandnetel groeit een dovenetel of weegbree. Heel interessant natuurlijk want ik wist niet eens dat je iets kon doen aan brandnetelprik, behalve de rit uitzitten.

Ze gaf me een rondleiding langs wat bloemen en vertelde wat het was. Bij een school oranje bloemen zei ze dat je die kon eten. Indische kers of iets dergelijks. Ik ben natuurlijk niet van lotje getikt en trapte er niet in. Totdat ze het voordeed. Ze at een oranje bloem, de heks! “Vast een truc,” dacht ik nog totdat ze ook een bloem gaf aan haar jongste kind. Toen vond ik dat ik het ook wel kon proberen en ik at een oranje bloem. Het smaakte een beetje vreemd, eigenlijk zoals alle bloemen die ik als kind at vreemd smaakten. Volgens Yukiko heel gezond, en ze vertelde me ook dat paardenbloemen eetbaar waren. Maar ik zie mezelf nog niet in een wei staan grazen.

Twee minuten later begon ze te lachen en zei dat ze als wij weg waren, tegengif zou toedienen aan haar zoontje en zichzelf. Dus toch een heks.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

26 gedachten over “De humor van Yukiko”

  1. Niet de paardebloem zelf maar de blaadjes zijn heerlijk, en heten molsla. Maar dit terzijde. Oostindische kers is eetbaar, maar ik eet het niet, waarom zou je? Er is zoveel eetbaar. De luis die er op zit waarschijnlijk ook. 😀

    Like

  2. Ja, ik heb die bloem ook gegeten. Er groeit een arm uit mijn hoofd. Gelukkig een rechterarm want ik ben rechts, anders was hij nutteloos geweest.

    Margot: als jij bij Yukiko in de tuin staat, en ze staat naast je met een blikkerend gebit en die zwarte kat op je enkels, dan durf jij niet te weigeren wat ze je aanbied, neem dat van mij maar aan! 🙂

    Like

  3. Vreemd dat wij zo weinig bloemen eten. Alle andere onderdelen van een plant waarderen wij en juist de bloem vergeten wij.
    Het tegengif is trouwens erg simpel: nog een bloempje eten …..
    Zonnige zomergroet

    Like

  4. @margo, ook de paardebloem zélf kun je eten, de hele plant is eetbaar, behalve de stengels, die zijn licht giftig en vrij bitter. De gele blaadjes van de bloem trek je van de steel af en kun je heerlijk verwerken in boter, of thee van zetten, of gewoon opeten. Is vochtafdrijvend, schijnt.

    Like

  5. Tjeempie Yukiko; dat je het -weer- aandurfde met zo’n stelletje natuurvreemde wezens. Leg een perkje met McDonald’s kruid, Starbuckia en BurgerKingroots voor ze aan!

    Grrr…

    Mack; ik eet -en drink- altijd al bloemen! Vooral veel paardenbloemen 😉 Heb prachtige boeken met recepten over eetbare bloemen. Mijn brandnetelsoep is ook fameus 😉

    En Margo; in Limburg maken ze zelfs heerlijke likeur van paardenbloemen.

    Like

  6. Wel grappig dat er meteen een link naar fastfood wordt gelegd omdat wij toevallig geen bloemen eten. Alsof er niet een enorm grijs gebied tussen zit. Beetje jammer 😉

    Like

  7. “Heel interessant natuurlijk want ik wist niet eens dat je iets kon doen aan brandnetelprik, behalve de rit uitzitten.” 😀

    Je had het beter ‘de humor van Mack’ kunnen noemen, erg grappig logje..

    Like

  8. Echt niet, ik ben eraan gehecht. Ik wil je wel het adres van Yukiko geven, dan kun je zelf wat van die west-Afrikaanse Springbloesem plukken en verorberen.

    Like

  9. Bedankt voor de paardebloemeetinfo. Ik kijk nooit meer zoals voorheen naar een paardebloem.
    De blaadjes aten wij in Slovenië altijd in het voorjaar. Het heet er ‘regrat’. We trokken met aardappelschilmesjes en plastic zakken naar een open plek, het liefst een met flink wat molshopen, want de stengeltjes die dwars door zo’n hoop grond moeten groeien zijn extra lang, geel en knapperig, en kwamen thuis met zakken vol. Daarna was ik eindeloos bezig de stengeltjes te wassen. En daarna lekker opeten met hardgekookte eieren in een lekkere sladressing.

    Like

  10. @ Jenni; op de een of andere manier nam ik als vanzelfsprekend aan dat jij ook bij de heksenkring behoorde, maar ik begrijp nu dat dat niet het geval is 😉

    Like

  11. @Mack; als de rest van mijn leven McDonalds/Starbucks/BurgerKing/Subway/Meerkenikergelukkig niet-bashen inhoudt, ben ik graag arrogant en zie dat dan maar als een geuzenterm 😉 Verder heb ik helegaar geen behoefte om bij de ‘meerderheid’ te behoren want dan moet je toch Telegraaf lezen,Veronica kijken, gekleurde muisjes op je brood strooien en COLDPLAY te gek vinden? Hahahahaha.

    *neemt nog een slokje organic mint/elderberrie/nutmeg-thee*

    Jij had ‘Mysterie Train’ natuurlijk allang gezien, maar helaas ben ik zondagavond na Lidewij Edelkoort in de bank in slaap gevallen. Niet door haar hoor. Maar door het vele werken in de tuin 😉 Aanradertje??

    Like

Geef een reactie op yukikopesik Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.