Het heeft Hare Majesteit behaagd …… te benoemen tot lid in de orde van Oranje Nassau. Met deze woorden werden onlangs weer duizenden Nederlanders blij gemaakt met een koninklijke onderscheiding voor vrijwilligerswerk. Nu is het natuurlijk best leuk, een lintje van de koningin, maar erg veel heb je er niet aan. Bovendien vind ik een lintje een beetje kinderachtig. Alsof je een slinger omgehangen krijgt omdat je jarig bent. Nee, dan heb ik liever dat de Majesteit me tot ridder slaat. Ook daar koop je uiteindelijk niks voor, maar het is tenminste erkenning voor buitengewone moed, beleid en trouw aan het vaderland. Dat is mooi.
Keerzijde van de onderscheiding is natuurlijk dat niet iedereen in de positie is er een te verdienen. Er zijn duizenden landgenoten die hun lot in stilte dragen en daar niet over uitwijden. Er zijn vaders die hun kroost beschermen tegen verkeerde invloeden en er zijn moeders die met weinig inkomen zorgen dat het hun kinderen aan niets ontbreekt. Er zijn webloggers die loggen voor het behoud van het vaderland en er zijn twitteraars die hun account opheffen. Er zijn wijze mannen en vrouwen die anderen inspireren en er zijn mensen die koninginnedag zullen blijven vieren, ondanks aanslagen en ski-ongelukken. Wel, voor zulke onopvallende mensen is er geen erkenning. Hooguit na hun dood, als ze geloven dat God het gezien heeft.
Mack 
En die lintjes blijven eigendom van de brouwerij en moeten na overlijden weer teruggestuurd worden. Dat zou ik mijn nabestaanden niet aan willen doen. De kans op een lintje is nihil, maar ik zou hem om deze reden weigeren.
LikeLike
Als jij nou af en toe een stukje schrijft voor deze “stille groep”, dan kunnen zij er ook weer een tijdje tegenaan.
LikeLike
Ik hoef geen lintje. Ook al zou ik m verdienen, ik zou m weigeren. Geef maar een koffer met geld, dat accepteer ik wel. Zo erg principieel ben ik nou ook weer niet. En met geld kunnen je weer nobele dingen doen of een iPad kopen.
LikeLike