Na een hoop ellende op de school van Hans, die een paar maanden geleden begon met het vertrek van juffrouw Kim, hebben we nu besloten hem naar een andere school te doen. Eerst wilden we er niet aan en hoopten we dat de situatie zou verbeteren, maar hij leek alleen maar te verslechteren. In het begin was er een hoop onrust onder de ouders, maar de meesten kozen eieren voor hun geld, slechts drie kinderen vertrekken. Uit de klas van Hans nog een jongetje, zodat het aantal jongetjes in die klas nu daalt naar drie. Het waren er twee geweest als er in de loop van het schooljaar niet nog een jongetje was bijgekomen.
Dat jongetje dat erbij is gekomen, heeft een vreemde naam. Zo’n naam waarvan je denkt dat die niet veel goeds belooft. De moeder van het jongetje is overleden en zijn vader is vrachtwagenchauffeur en dientengevolge heel weinig thuis. Eerst dachten wij dat de vader een nieuwe relatie had, want het jongetje woont bij een vrouw die elke ochtend haar kinderen met een dikke Mercedes met een asbak vol peuken naar school brengt over een afstand van wel 700 meter. Maar het jongetje blijkt officieel op een camping te wonen, met zijn vader in een caravan.
Het lijkt alsof de vrouw het jongetje liever kwijt dan rijk is, want regelmatig vraagt ze of het jongetje bij Hans mag spelen, en als ze het niet vraagt, vraagt het jongetje het zelf. Met als gevolg dat hij hier elke woensdag- en vrijdagmiddag is. Hans en het jongetje kunnen goed met elkaar opschieten.
Maar nu kwam het jongetje ter ore dat Hans van school gaat en hij was teleurgesteld. Ik vond het spijtig voor hem, toen ik het hoorde. Kom je midden in het jaar op een andere school, vind je een vriend en dan gaat hij weg. Het ging al even door mijn hoofd om het jongetje te adopteren, al heb ik hem nog nooit gezien, maar dat zal wel niet zo’n goed plan zijn. Maar verhalen van kinderen die niet in veilige havens terecht zijn gekomen blijven uitermate triest.
Mack 
Nou, dat klinkt inderdaad helemaal niet vrolijk, zielig voor dat andere jongetje inderdaad. Ik ben door mijn ouders op mijn achtste ook op een andere school gedaan. Ik zag er wel tegenop, maar het bleek een enorme verbetering.
LikeLike
Ze houden hem op school toch wel extra in de gaten…?
Ik kan hier niet tegen hè, maar goed, hopelijk heeft hij een lieve vader.
LikeLike
Het verlies van een vriendje kan op die leeftijd heel vreselijk zijn, inderdaad. Ik heb er indertijd ook onder geleden. Mijn vriendje was ineens weg, omdat het gezin verhuisd was. In die tijd nam niemand de moeite een kind daarover te informeren of het erop voor te bereiden.
Maar het ontbreken van een veilige haven is nog erger natuurlijk.
LikeLike
En gaat Hans nu naar een openbare school? Of is het bij jullie alleen maar christelijk onderwijs?
En adoptie is een 7 jaren plan. Tegen die tijd is het al een puber die jou gaat haten vanwege je goede bedoelingen.
LikeLike
Nee hij gaat naar een Christelijke school. Na lang en intensief beraad is dat met twee stemmen vóór en één tegen besloten.
LikeLike
Zo naar, kinderen tussen wal en schip. Gelukkig had hij mensen die hem een leuke woensdag- en vrijdagmiddag gaven. Kleine dingen helpen ook.
LikeLike
Ja maar doordat ik hem zo zielig vind, zeg ik steeds ja tegen hem. Terwijl dat ook niet echt de bedoeling is. Maar het is een lieve jongen en hij begint woensdagmorgen, als ik Hans naar school breng, al te vragen of hij ’s middags mag spelen. Ik kan het niet over mn hart verkrijgen om nee te zeggen… Bah!
LikeLike
Lin, mot ik komen?
LikeLike
@Linda; Het pleit voor je dat je geen nee kunt zeggen al heeft dat onbedoeld invloed op je eigen gezin. Toch help je dat kind er waarschijnlijk wel veel mee. Stomme dillemma’s ook.
LikeLike
Hans heeft vandaag zelf ‘nee’ gezegd tegen hem, hahaha. Dat vond ik wel eerlijk van hem. Hij had er even geen zin in! En ik vond dat niet erg…
LikeLike
Hermie, waarvoor precies???
LikeLike