Ik moet u iets vertellen. Ik kon er nooit eerder over praten, maar nu is de tijd rijp. Het is nu twintig jaar geleden dat het gebeurde. Ik lag in bed en werd plotseling wakker. Ik wist niet waarvan en ik voelde mij wat vreemd. Alsof een aardbeving mij had wakker geschud. Ik knipte het licht aan en keek naast me. Ze lag er niet meer. Waar was ze heen? Ik stond snel op en liep naar de slaapkamer van mijn oudste dochter. Leeg. In paniek deed ik de deur van de kamer van mijn andere dochter open. Ook leeg. Ik riep ze en spurtte de trap af. De hond lag nog wel gewoon in zijn mand te slapen. Radja, zei ik, waar is het vrouwtje? Radja keek even op en legde toen zijn kop weer op de rand van zijn mand. Ik pakte de telefoon en belde haar mobiele nummer. De telefoon ging over en ze nam op. In de verte hoorde ik haar stem “Mack? Waar zit jij nou? Je bent ineens weg?” “Ik weg? Jij bent weg! En Sandra en Kim!” “Mack? Mack! Mack! Nou ja, hij heeft opgehangen,” hoorde ik haar nog zeggen.
Toen ik haar terugbelde kreeg ik geen gehoor. Nooit meer. Dat was het laatste wat ik ooit van haar hoorde. Ik zette mijn I-pad aan maar kreeg geen verbinding met internet. Ik drukte de televisie aan en zag een oud journaal. Bolkestein in debat met Lubbers. “De VVD vindt dat al jaren,” zei Bolkestein. “PvdA en CDA vinden dat nu ook,” vervolgde hij onverstoorbaar. Ik zapte door. Testbeeld. Testbeeld? Ik zapte weer door. Sneeuw. Sneeuw? Ik keek naar buiten en er lag ook sneeuw. Alles zag er vreemd uit. Ik voelde me vreemd. Ik zapte terug naar het oude journaal. Harmen Siezen kondigde het nieuws af. Dit was het NOS journaal van maandag 27 januari 1992.
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik het accepteerde. Ik kon niet anders. Iets was gruwelijk fout gegaan en had mij twintig jaar teruggeworpen in de tijd. Ik ben nu terug op de dag dat het destijds fout ging. Al die tijd kon ik er niet over praten omdat ik voorkennis had. Vanaf vandaag weet ik net zoveel over morgen als u. Natuurlijk, ik weet dat het ongeloofwaardig klinkt, maar als het niet waar is mogen ze mij twintig jaar terug in de tijd werpen.
Eh ja. Ga je een novelle schrijven?
LikeLike
Mijn hemel. Waar moet dit eindigen?
LikeLike
Ingewikkeld vind ik het vooral…
LikeLike
Ik las dit gisteravond laat en dacht: morgen nog maar eens lezen …
Heb je drugs gebruikt??
LikeLike
Ik heb ook nog nagedacht. Het moet iets zijn dat Elvis 20 jaar dood is en omdat hij toch niet echt dood is, is er nu een parallel universum waarin mack twee dochters heeft en een hond. Of zoiets. Whatever.
LikeLike
Klopt. Ik leef in een een ander universum en we lopen precies twintig jaar achter op het andere.
LikeLike
Hmmm, die naam Radja komt mij heel bekend voor. Het gekke is dat ik de Mack van 20 jaar geleden ook kende… toen zag je er toch een stuk jonger uit voor een man in de 40 🙂 Zeker met al je voorkennis had je daar de afgelopen 20 jaar toch je voordeel uit kunnen halen?
LikeLike
Ja jeetje zeg. Alsof ik dat niet gedaan heb.
LikeLike
Nu weet ik het zeker.
LikeLike
Wijsheid van Loesje: “Uiteindelijk word je toch, wie je zelf bent”.
LikeLike
@Yukiko: fijn. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat ik bijdraag aan je onzekerheid. Maar wat weet je eigenlijk zeker? Je hebt een soortgelijke ervaring?
LikeLike