Heimwee, dat is een nare ziekte. Ik meen eens gelezen te hebben dat het pas ergens in de 19e eeuw voor het eerst werd geconstateerd door een psychiater. Iets met een soldaat die ziek werd en geen dokter die hem kon helpen. Hij werd depressief, viel af en kreeg ernstige lichamelijke klachten. Toen ze hem uiteindelijk op de trein naar huis zetten was hij halverwege de reis naar huis alweer volledig genezen. 93% van de Nederlanders schijnt er wel eens last van gehad te hebben. Ik heb er zelf niet zoveel last van, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet zou hebben als ik ergens was waar ik niet weg zou kunnen.
Ik heb wel een ernstige vorm van heimwee naar vroeger. Maar ik weet niet of daar een woord voor is. Het is daarbij erg handig dat ik veel onthouden heb, zodat ik terug kan keren voordat ik ziek word. Aan de andere kant, zou ik die herinneringen niet hebben, had ik misschien ook geen “damalswee”. Soms kan ik een paar dagen wat somber gestemd zijn. Googleen naar tijden van weleer, ik kan me er een avond mee bezighouden. Dat helpt even, maar daarna wordt het alleen maar erger. Er is geen kruid tegen gewassen. Wat op zo’n moment helpt is lichamelijke inspanning. Liefst een wedstrijd. Die moet ik dan wel winnend afsluiten anders krijg ik weer last van het verloren-finalesyndroom. Op zo’n moment helpt alleen nog een schop onder mijn kont. Arschwee inderdaad.
Kortom, het is lang niet altijd gemakkelijk.
Met herinneringen is trouwens iets vreemds aan de hand. Met de mijne tenminste. Ik heb al vaker gemerkt dat ik een herinnering aan iets of iemand kan hebben, maar dat als ik dat iets of die iemand jaren later weer in gemoderniseerde versie tegenkom, het beeld van de oorspronkelijke herinnering vervaagt. Alsof je geheugen al die jaren zijn functie heeft vervuld, en nu weet dat het niet meer hoeft. Mij gedesillusioneerd achterlatend. Gelukkig keert het oorspronkelijke beeld ook altijd weer terug na verloop van tijd. Herinneringen, wees er zuinig op. Het zou wel eens het enige kunnen blijken wat een mens kan meenemen in zijn laatste jas.
Mack 
Dat je heimwee hebt naar vroeger is op zich een goed teken. Het betekent dat je mooie herinneringen hebt. Jammer is alleen het melancholische gevoel dat zich manifesteert. Heel herkenbaar. Herinneringen zijn er om te koesteren, ze horen bij je, mede daardoor ben je geworden wie je nu bent. Samen met de opgedane wijsheid neem je ze inderdaad mee naar de andere kant, is mijn overtuiging.
LikeLike
Volgens mij is het Nedelandse woord voor ooitwee nostalgie of melancholie. Ik heb er niet zoveel last van, van heimwee overigens ook niet. Ben maanden in het buitenland geweest en taalde niet naar Nederland of naar thuis. Mijn thuis reist nogal snel met me mee, ik voel me snel ergens thuis. Ik kan wel last hebben van depressie, maar dan juist omdat ik in een te positieve situatie ben die ik niet wens te verliezen.
Ook daar helpen Arschwee, lichamelijk inspannen, frisse lucht en goed slapen tegen.
LikeLike
Dit heb ik niet zo heel vaak bij jouw stukjes, maar dit is voor mij heel erg herkenbaar. Heimwee ken ik niet, maar er is wel een verlangen naar vroeger tijden. Maar ik vrees dat het een ernstig geromantiseerd beeld is, dat is blijven hangen. Daar houd ik me dan maar aan vast.
LikeLike
De laatste logjes duiden absoluut op een nogal ernstige vorm van “midlife crisis”. Het is nu ook tijd om de AR in te ruilen voor een Opel Omega; dat hoort daar bij.
En dan later misschien nog een toupetje.
LikeLike
Goed idee. Ik neem een Lotus Omega. Is dit psychiatrisch advies gratis?
LikeLike
Wow een Lotus Omega, ja die wil ik ook wel. Lang leven de midlife crisis!!!
LikeLike
Ja, dat je daar zo mooi over kan schrijven (en er dus helaas aan lijdt :-/) is me vaker opgevallen, in mijn “Petra-afdeling” heb ik daarom een link naar http://mack.web-log.nl/mack/2008/09/heimwee.html
Het is bijna onmogelijk om er mee om te gaan – maar gelukkig kun je er mooi over schrijven (en gelukkig dat hier mensen zijn die weten dat een Dingus Omega ertegen helpt ;))
LikeLike
Bevriende webloggers steek ik graag een hart onder de riem. Absoluut gratis.
LikeLike
Jolie, tegen heimwee helpt alleen terug naar huis keren. Liefst zo snel mogelijk, met een Lotus Omega. 😉
LikeLike
Ik heb nooit heimwee. Maar ik ben ook een paar honderd keer verhuisd in mijn leven dus tijdens vakanties moet ik altijd goed nadenken naar welk huis ik weer terug moet.
Ik heb wel damalswee. Als ik de lathyrus ruik bijvoorbeeld, dan ben ik weer 12 in Afrika. En vaak denk ik: leefden pa en ma en Annelies nog maar, dat zou leuk zijn. Annelies was mijn zus.
LikeLike
Ik heb een jaar gestudeerd aan de universiteit van Zürich. De eerste week verschrikkelijke heimwee gehad. Maar mijn vader zei door de telefoon, “jij moest zonodig naar Zwitserland, Nu blijf je daar ook”. Maak er maar het beste van. Een week lang elke avond gehuild op mijn kamertje. Daarna was het over en heb ik nooit meer heimwee gehad.
LikeLike