De omweg naar de boef.

Toen ik vrijgezel was, zo heette dat in die tijd, woonde ik ook in een vrijgezellenflatje. In het begin had ik geen computer en vermaakte ik mij met auto’s, televisie en video. Eens per week deed ik boodschappen en maakte ik schoon. Op zaterdag ging ik naar mijn broer en schoonzus, die woonden in Zwolle, en elke zaterdagnacht probeerde ik in recordtijd naar huis te rijden. Nu ging mijn Peugeootje niet harder dan 190 dus het kwam aan op het precies goed aansnijden van bochten en op het tactisch door rood rijden. Ja, het waren prachtige tijden voor de automobilist.

Maar dat was een klein zijspoor. Ik vermaakte mij dus veel met videobanden en ik was goed in opnemen. Ik had en heb nog steeds veel geduld, dus ik had prachtige banden vol met samenvattingen van WK’s, Olympische spelen, F1-seizoenen, voetballegendes, bokslegendes en natuurlijk films. En films, daar moest het naartoe toen ik dit logje begon. Want vroeger in mijn vrijgezellentijd snapte ik films. Ik keek en doorzag. En begreep ik iets niet, keek ik nog een keer.

Tegenwoordig kijk ik anders naar films. Hoe dat precies komt weet ik niet, maar ik hou mijn aandacht niet meer bij een film. Net zoals dat je in een boek soms leest zonder iets op te nemen. Op je horloge kijken zonder te zien hoe laat het is. Wat mij vooral opvalt in films is het logo van de zender die het uitzendt. Links staat het logo en rechts staat een getal. Ze irriteren mij, deze vormen van reclame. En het is overal, op welk net je ook kijkt, altijd staat er wel een logo. Nou ja, er is een belangrijke uitzondering: reclamespotjes. Die zijn logovrij en nog ouderwets op een volledig beeldscherm te bekijken. Maar goed, nu ben ik nog steeds niet waar ik heen wilde.

Waar ik dus heen wilde was de film Heat. Die hebben wij op dvd, dus logo- en reclameloos, maar gisteren werd hij uitgezonden. Ik besloot te gaan kijken en vond de film beter dan ooit. De absolute acteertop, Al Pacino en Robert de Niro zijn elkaars tegenspelers. Pacino politieman, De Niro de boef. De film is al anderhalf uur bezig voordat de eerste confrontatie tussen deze twee acteurs komt. En dan drinken ze alleen nog maar koffie en vertellen ze elkaar wat ze voor werk doen en wat zal gebeuren als de boef een misdaad begaat. De politieman zal de boef dan neerschieten, en de boef zal niet aarzelen om de politieman dood te schieten. Dit gesprek is de op een na mooiste scène in de film. Je weet gewoon niet voor welke van de twee ijzersterke karakters je moet zijn. De mannen mogen elkaar, want ze lijken op elkaar, alleen staan ze ieder aan een andere kant.

Op een gegeven moment begaat de boef de misdaad en maakt de politieman jacht op hem. Uiteindelijk treft de politieman de boef dodelijk en loopt op hem af. Als kijker weet je dat de boef niet meer zal proberen terug te schieten omdat het voor hem over en uit is. Hij is een waardige boef. Ze kijken elkaar aan en de boef zegt alleen: “ik zei je toch dat ik niet naar de gevangenis zou gaan?” De politieman knikt, en de boef steekt zijn hand uit. De politieman knielt naast hem en pakt zijn hand, de boef sterft. Ik was geroerd. Waren alle boeven maar zo.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack