Onverschillig

2.8. De jeugd maakt de dienst uit op een camping en als 40-jarige doe je niet terzake. Het enige dat je kunt doen is observeren en glimlachen van herkenning.

Een Franse jongen van een jaar of 20, lid van het animatieteam, verzorgt een dansje om de aanwezige campinggasten van hun stramme spieren af te helpen. Tenminste, de spieren van hen die meedoen. Hij draagt een rood hemd zonder mouwen met daarop het woord Animation en hij heeft een donkere zonnebril uit de collectie 2010 op zijn neus. Ik heb er zelf een uit de collectie 2008, hopeloos achterhaald. Maar goed.

De jongen heeft een gebruind lichaam en kort donker haar. Hij is een vlotte verschijning en zijn dansje gaat goed. Tot zover. Een jongere en donkerdere Afro-Fransman met rastahaar heeft naast hem plaats genomen. Ik schat de jongen 17 jaar oud en hij draagt een slungelige lange, korte broek, in een kleur die eigenlijk alleen negers met rastahaar staat. Hij danst het dansje mee, maar hij is steeds een fractie te laat. Hij moet het voorbeeld immers afkijken. Maar zijn talent voor onverschilligheid is groter dan dat van de grote animator. Zijn lenige lichaam gaat scheef en hij draait rondjes met zijn handen. Zijn ritmegevoel is ontwikkeld, zoals bij de meeste negers.

Toen ik die leeftijd had zou ik jaloers geweest zijn op de beide dansers. Zij trokken immers de aandacht van de meisjes, met hun bruine lijven en hun onverschillige danspasjes. Waarschijnlijk zou ik de pasjes op een stille en verlaten plek hebben geoefend om ze vervolgens nooit in het openbaar in de praktijk te brengen. Wat mij een afgang bespaard heeft overigens. Ik was een meester in het tot ontplooiing proberen te brengen van talenten die ik niet bezat. En talenten die je niet bezit, laten zich lastig tot ontplooiing brengen. Nee, de mijne liggen op een ander vlak. Onverschilligheid is niet mijn beste. Verschilligheid, dat komt eerst.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack