Hans is sinds een week of twee enorm aan het stotteren geslagen. Niet meer normaal ineens. Hij herhaalt soms zo vaak een woord dat ik het een beetje zielig begin te vinden. Wij maken ons zelfs een beetje ongerust om zijn gehakkel. Wee wee wee wee wee wee wee wee wee wee weetje papa? Natuurlijk zocht ik mijn heil op internet. En dat kun je beter niet doen want volgens de stottertherapeut moet je er zo snel mogelijk bij zijn (telefoonnummer stond erbij), en volgens anderen gaat het meestal vanzelf weer over. Er zijn natuurlijk ergere dingen maar ik het zit me niet lekker. Wij hebben er nog geen aandacht aangegeven omdat we denken dat hij anders denkt dat hij niet mag stotteren. Morgenavond ga ik naar een presentatie over belastingthema's. De man die de presentatie geeft stottert ook. Geen 17 keer achter elkaar maar hij struikelt regelmatig een keer of drie over een woord. Maar hij doet dat toch maar. En hij klinkt stukken enthousiaster dan zijn collega, die niet stottert.
Mack 
Stotteren is charmant!!
LikeLike
Gewoon even aankijken. Praten is een hele ingewikkelde aangelegenheid.
LikeLike
Oh, ik was net met Mary (spraaktherapeute) aan het chatten toen ik dit las, dus ik legde het gelijk even voor:
“Laurent zegt:
By the way, I just read on Mack’s weblog that his five-year old son suddenly started to stutter quite seriously, since two weeks. Does that go away spontaneously?
Mary zegt:
It can.
I’d ignore it for a bit. Sometimes focusing on it makes it worse. And they DEFINITELY shouldn’t tell him to “slow down”
The time to get help is when the child him/herself is really bothered by it.”
LikeLike
Kijk, daar heb je wat aan wat Laurent schrijft. Ik kon nooit saucijzen zeggen, nu we. Twee saucijzenbroodjes flap ik er nu zomaar uit.
LikeLike
Stottert er misschien een kind in zijn klas, dat hij het overneemt? Ik zou ook zeggen: geen aandacht aan besteden. Komt vanzelf weer goed.
LikeLike
Gaat het bij jullie ook nooit van: “Mama? Maar eh….. ik had eh…. nou weet je eh…. ik wil…..ehm ik wihil…..mama? Mag ik ehhhhhh……”
LikeLike
@Eva: dat is geen stotteren, dat is gewoon je aandacht vasthouden op oneigenlijke wijze 🙂
LikeLike
@Eva: dat is echt niet te vergelijken, als je Hans hoort, je schrikt je kapot…
LikeLike
Daar kan hij hoogleraar mee worden. Ik had er een die stotterde. Geweldige man.
LikeLike
@Laurent: handig, zo’n spraaktherapeute bij de hand. Ik denk dat we het nog even aankijken inderdaad. Hem niet opjagen. Hij zegt ook hele zinnen zonder te stotteren dus nog even afwachten.
LikeLike
Sannah had een jaar geleden precies hetzelfde. Als je er op ging letten dacht je dat het over was, maar een dag later was het terug. Als ze erg druk was geweest leek het erger. Ik zat er behoorlijk mee en van de een op de andere dag was het over. Ze heeft het nu al een jaar niet meer gehad.
Op een gegeven moment dachten we dat het met bepaalde beginletters erger was, je gaat zoeken naar een oplossing, maar die was er niet.
Ben geen expert, maar heb goede hoop dat dit straks ook ineens over is.
LikeLike
flinke tik op z’n middenrif?
LikeLike
Margo heeft al gezegd wat ik ook dacht. Niet teveel aandacht aan besteden en het zal snel genoeg “over” gaan.
LikeLike
Dat gaat wel weer over als hij later zelfstandig gaat wonen.
(Tja, als mijn vader een Alfa zou rijden, zou ik ook niet meer uit mijn woorden kunnen komen.)
LikeLike