Venredi, le 24-7-2009
Op de laatste avond van onze vakantie zouden we nog een keertje uit eten gaan. In het dorpje, geen vieze afwas en gezellig met zijn vieren. Er waren echter meer mensen op dat idee gekomen. De restaurantjes die we gezien hadden, hadden alleen nog binnen plaats, en om nu binnen te gaan zitten, daar hadden we niet echt zin in. Dus liepen we verder het dorpje in op zoek naar een restaurant. We hadden er al een paar gezien maar die zagen er niet aantrekkelijk uit, dus daar liepen we maar voorbij. Op een gegeven moment zagen we een twijfelgeval. Ik wilde wel, Linda twijfelde want er hing geen kaart. Het was kiezen, of nog twintig minuten wachten op een plek in een overvol restaurant, of hier en nu. Hier en nu.
Dat was een fout. Er was geen kaart want het menu stond al vast voor die avond, men kon slechts kiezen uit twee voorgerechten en drie hoofdgerechten. En het was allemaal niks.
Ik leg me iets makkelijker bij zo'n situatie neer dan Linda, voor wie het etentje verpest werd. Linda vond dan ook dat ik de serveerster even weg had moeten sturen zodat we konden overleggen. Maar weet ik veel hoe je een serveerster wegstuurt in het Frans als je op hete kolen zit! Beat le! Maar dat hielp niks. Bovendien, Linda is ook baas van de afstandsbediening dus dan moet je dit soort mannelijke klusjes ook kunnen klaren, redeneer ik. Maar nee, ik moest het doen en in plaats daarvan bestelde ik twee keer meloen met ham, een keer kip en een keer lam en een kindermenu. En het was allemaal niet om over naar huis te schrijven (alhoewel ik dat nu wel doe). En ze hadden geen mayonaise voor bij de frietjes, de asbak kwam niet zodat Linda haar peuk demonstratief in het lege colaflesje deponeerde. Maar het ergste was dat de sfeer weg was. Weg is eigenlijk niet het goede woord want er hing een grimmige sfeer en een donkere wolk boven Linda's hoofd. En met mij werd geen woord meer gewisseld. Alsof ik hier de schuldige was!
Zut alors!
Een peuk in een colaflesje. Daar heeft een franse colaboer een jaar lang op gezwoegd!
LikeLike
Je had gewoon weer even door de leuning van je stoel heen moeten zakken.
LikeLike
Bij twijfel reastaurant passeren. Dat weet je toch!
LikeLike
Goh, zo ken ik Linda helemaal niet.
LikeLike
Is dit een logje van vorig jaar? Er mag toch niet meer gerookt worden in Franse restaturants.
LikeLike