Categorie: Mack is maatschappij-kritisch

We gingen vandaag naar de meubelboulevard, op tweede pinksterdag is dat een prima idee. Het was dan ook echt niet druk en na twintig minuten hadden we een andere bank gekocht. We zagen er eentje die ons allebei kon bekoren, en we haalden er een verkoper bij. Die liet ons nog de kleurenstalen zien maar de kleur van het showmodel vonden we eigenlijk wel mooi. Dan kun je nog naar drie andere zaken gaan om je verder in verwarring te brengen, maar zo zijn wij beiden niet. Mooi is mooi en het is maar een bank.

Wat ik lastiger vond is de inruil van onze oude bank. Daar kregen we niks meer voor terug. (Ik heb het niet echt gevraagd) Het bedrijf had wel een service voor het meenemen van de oude bank, maar dat was zo duur dat ik me afvraag of iemand daar ooit gebruik van gemaakt heeft. Zestig euro per zitplaats. Dat zou bij ons toch al gauw op vierhonderd euro uitkomen, ongeveer een derde van wat die hele bank acht jaar geleden kostte. Onze bank was twee jaar terug al op, maar we hebben het nog even kunnen rekken.

Maar nu kom ik tot de kern van het logje, want wat gaan we met de oude bank doen? Naar de stort brengen zal denk ik 150 euro kosten dus ik zit er aan te denken om hem in het bos te flikkeren. Dat is natuurlijk meer dan asociaal en waarschijnlijk ook een milieudelict maar als je niet gepakt wordt is het goed toch? Ik zie regelmatig foto’s op facebook waarop te zien is dat iemand z’n zooi in het bos heeft gedumpt en iedereen spreekt er dan schande van. Het gaat zelfs mij te ver om er dan een provocerende opmerking onder te plaatsen, wat ik normaal echt wel doe bij burgers die ergens verontwaardigd over zijn omdat ze verder niks te doen hebben, maar ik denk stiekem wel dat het met die prijzen bij de milieustraat ook wel een beetje in de hand wordt gewerkt. Ik zie ook regelmatig meubels of matrassen naast de container van een flat staan die de boodschap uitstralen dat die container te klein was en dat dat de schuld van de gemeente is. Dus de gemeente kan kiezen, ophalen of de zooi blijft daar in lengte van dagen staan.

Nou weet u natuurlijk ook wel dat ik mijn bank niet in het bos ga pleuren. Welnee, ik laat mij lekker oplichten door de gemeente en ik betaal grof voor de stort. Even buiten wat je al aan ze betaalt en dat je standaard afwijzingsbrieven van ze krijgt als je ergens bezwaar tegen hebt gemaakt. Ja, zo gaat dat de rest van mijn leven door, de brave burger uithangen terwijl de aso die zijn meubels in het bos flikkert of onderaan zijn flat zet, gewoon net zo geëerd wordt als ik als hij dood gaat. Dus waarom toch altijd die zelfkastijding?

Vanwege de waterschade die we hebben, hadden we een schade gemeld bij de inboedelverzekering. Die had ik een paar jaar geleden ook eens ingeschakeld bij een kapot gevallen telefoon, maar toen werd niet uitgekeerd omdat hij buiten was gevallen en niet binnen. De schade lijkt mee te vallen, ik denk een eurootjes of 300 + een nieuwe vaatwasser ad € 1000,-

Deze keer kan ik de schade niet claimen omdat de lekkage uit de vaatwasser kwam en niet uit de leidingen. Ik werd er niet eens boos om, ik moest er wel om lachen. Je wordt keihard genaaid door de verzekeringsmaatschappij en je weet eigenlijk ook wel dat dat gebeurt. Maar zonder verzekering durf je ook weer niet. En hoewel ik, of ik moet een voorval zijn vergeten, nooit de verzekering oplicht, ga ik dat binnenkort toch maar wel doen. Niet omdat ik geld van ze wil, maar om te zorgen dat ik mijn voor niks betaalde premie terugkrijg.

Dus ik ga wat factureren maken met daarop een duur horloge, een telefoon, een laptop, en die heb ik allemaal in de wc laten vallen. Verder heb ik hagelschade, aardbevingsschade, er kwam een tsunami door de achterdeur en er viel een meteoriet door m’n dak. Met AI moeten er toch mooie foto’s te produceren zijn.

Ik heb sinds een jaar geen verzekering meer voor mijn auto, alleen WA. Ik heb tientallen jaren voor niks betaald en als ik eens iets claimde ging de no-claim korting eraf. Mijn autoradio werd gestolen, ik had een politierapport maar geen aankoopbon, dus geen uitkering. Er werd een computer uit mijn auto gestolen, ruit ingetikt, computertas weg, geen uitkering. Het is compleet voor niks.

Als ik dood ga weet ik nu al dat de verzekering niet gaat uitkeren, want mijn doodsoorzaak is uitgezonderd in de kleine lettertjes. Stel, het is een auto-ongeluk dan staat er dat ongelukken in Peugeots uitgesloten zijn, en als het een hartstilstand is, dan wordt alleen uitgekeerd als er een originele aankoopbon van het hart kan worden overlegd. Is het kanker, dan keert de verzekering uit als ik rechtstreeks aan kanker ben overleden en niet aan de gevolgen van kanker.

Kortom, daar trappen wij niet in meneer Van Stoffelen. Foutje bedankt!

Wat mensen al decennialang irriteert zijn reclames. Waren dat in de jaren tachtig nog wasmiddelenreclames, tegenwoordig zijn het alle reclames. Misschien moet ik voor mezelf spreken. De politieke correctheid in reclames irriteert me. Kijk ik in mijn eigen straat, dan wonen daar 35 mensen, waarvan een met een donkere huidskleur. Ik weet wel dat je moet zeggen, iemand van kleur, maar dat vind ik volkomen debiel. Ook iemand met kleur slaat nergens op, kleurling of kleurrijk, allemaal raar. We verzinnen de raarste dingen om maar niet voor racist te worden versleten. Ik bijvoorbeeld, ben wit. Nou echt niet, als ik vraag mijn huis wit te schilderen en ze gebruiken mijn huidskleur dan betaal ik de rekening niet. Kinderen zeggen vaak “bruine mensen” en die hebben het goed. Volwassenen zeggen zwarte mensen, en zij hebben het fout.

Het is uiterst link om je op dit pad te begeven, want feitelijk mag je iemands kleur niet eens zien, anders zou je al voor racist uitgemaakt kunnen worden. Maar we snappen allemaal wel dat je iemands huidskleur gewoon waarneemt met je ogen. Daarom ergert het mij zo dat de werkelijkheid in mijn ver van Amsterdam gelegen dorp, steevast wordt ontkend. Er is geen reclame meer waar een Nederlands gezin met blond haar met elkaar samenleeft. Bestaat niet meer, of wordt glashard ontkend. Terwijl ik zeker weet dat hier de hele wijk voor meer dan negentig procent uit Nederlandse gezinnen bestaat.

Ik word gewoon ontkend. Mijn nog steeds in meerderheid voorkomende situatie wordt ontkend op televisie. En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, ook de werkelijkheid van de allochtone (spellingscontrole ontkent dit woord) Nederlanders wordt ontkend. Namelijk dat we klieken. In reclames doen we dat niet. Daar wordt een blonde vrouw altijd wakker naast een zwarte man. Of andersom. In elk geval bestaan er geen gezinnen meer met dezelfde kleur. Uitgestorven! En nu kan ik dit nog schrijven, over een poosje ontkent spellingscontrole de woorden man en vrouw. Je kunt op je vingers natellen dat dit verkeerd gaat aflopen voor de mensheid en dat de dieren, die zich niet ontwikkelen, ons gaan overleven.

Dry January was bij voorbaat mislukt. Op 1 januari proostte ik al op het nieuwe jaar en daar ging ik al. Ik heb overigens nooit goede voornemens op 1 januari en zeker niet over mijn alcoholgebruik. Bovendien, als je buiten komt kun je moeilijk volhouden dat het droog is. Elke keer weer als ik met de hond buiten loop, regent het. Laatst dacht ik een lange wandeling te gaan maken, en op het moment dat ik buiten stond begon het weer te gieten. Ik reed naar het bos, en steeds hield het even op maar begon het toch weer. Ik heb er wel even genoeg van. En dan al die alarmen over hoog water, is dat nu nodig? Ja, het water staat hoog, nou en? Daar is het water voor. Pas als het overstroomt moeten ze het op het journaal brengen, maar nu melden ze elke drie uur dat het nog niet overstroomd is. En als het water weer zakt dan berichten ze dat het gevaar even geweken is maar dat er over een paar dagen een nieuwe piek wordt verwacht. Het is in elk geval niet zo dat het gevaar volledig is geweken, want dat is niet best voor de kijkcijfers. Wat dat betreft gaat het nieuwe jaar gewoon door als altijd, de media maken het nieuws als er niets gebeurt. En het erge is, het instituut NOS-journaal doet hier volop aan mee in haar strijd tegen de commerciëlen die alles kapot maakten.

Over kapot maken gesproken, ik begreep dat er minimaal 8 datingprogramma’s zijn in Nederland. Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit één gezien heb. Met uitzondering van die keer dat een bekende van ons zichzelf voor joker ging zetten in First Dates. All You Need Is Love en Op Goed Geluk waren de laatste datingprogramma’s die ik keek, maar toen was mijn jeugdige leeftijd het excuus. Maar acht datingprogramma’s minimaal, dat is toch wel een trieste bedoening. De wanhoop spat er vanaf. Ik zou nog liever zeven jaar alleen zijn dan dat ik aan zo’n programma mee zou doen. Nu woonde ik toevallig ook zeven jaar alleen, waarschijnlijk om die reden, en ik was ook wanhopig maar ik liet het er niet afspatten. Nee, er zijn grenzen aan wanhoop. Niet bij iedereen natuurlijk, anders zouden we niet opgescheept worden met acht datingprogramma’s. Waarin niemand op zoek is naar een partner, want dat is niet cool en waarin niemand het erg vindt om afgewezen te worden, want ze waren immers niet op zoek. Volkomen logisch.

“Hoi Delano, denk jij er ook even aan je mobieltje in de mobieltjeszak te doen en hem op stil te zetten?” “Jezus wijf, pleur eens op met dat gezeik!” “Nou Delano, met het verkeerde been uit bed gestapt?”

Ik verzin dit gesprekje niet, dit gebeurt tegenwoordig echt op school. De inmiddels zeer ervaren docente probeert uit pure wanhoop haar teflonlaagje op te zetten. Verdere wapens heeft ze niet meer, soms verzoekt ze een leerling om de klas te verlaten en soms luistert zo’n leerling, soms niet.

Hoe hebben we het zover laten komen, vraag ik mij af. Waar en wanneer is dit misgegaan? Ik informeer nog voorzichtig of alle docenten daar last van hebben, maar ja, in meer of mindere mate is dat zo. Er schieten een paar dingen door mijn hoofd. Ligt het aan het feit dat het al te lang goed gaat in Nederland? Dat alles voor de hand ligt en dat jongeren uit pure verveling hun gedrag veranderen? Zit er iets in de lucht, stoot een fabriek teveel lood uit dat in het bloed terecht komt? Ligt het misschien aan Youp, die met zijn afzeikcabaret begon en daardoor nu iedereen denkt dat hij op die manier kan acteren?

Of neemt de herseninhoud langzaam af waardoor jongeren denken te kunnen doen wat ze denken te kunnen doen? Ligt het misschien aan de ouders, maar als dat zo is, wat heeft er dan voor gezorgd dat zij het zo anders doen dan ouders van vroeger? Zelf denk ik dat het hier al lang te goed gaat, dat we te rijk zijn, dat wat we doen nergens meer over gaat en dat we strontverwend zijn. Er is geen gevaar meer waardoor de nederigheid niet meer wordt aangesproken, er zijn alleen nog verkeerde voorbeelden. YouTubers, rappers, volkszangers. En feestjes, heel veel feestjes. En mensen, veel te veel mensen. Een heel klein gedeelte daarvan, een verwaarloosbaar percentage, is acteur van beroep. Die kunnen van alles acteren en motherfucker roepen als ze daar zin in hebben. De rest moet gewoon eens normaal gaan doen.

Ik verklaar mij soeverein. Ik ben er hopeloos te laat mee, want ik heb al tonnen aan belasting betaald en ook de nodige boetes. Maar waar haalt de overheid eigenlijk het gore lef vandaan om mij te onderwerpen aan haar gezag? De overheid heeft geen gezag over mij, niemand heeft dat, hooguit mijn vrouw. Ik erken ook geen grondwet, en ik stop met belasting betalen. Ik zal mijn werkgever erop wijzen dat het illegaal is om geld van mij in te houden en over te dragen aan de overheid.

Volgens de hoge raad, die zich zorgen maakt over types als ik, breng ik mezelf in de problemen als ik geen belasting betaal. Maar dat is een leugen, ik hou juist veel geld over. Het probleem is dat deze illegale overheid dan een deurwaarder op mij afstuurt. Die ik dan zal doodschieten aangezien er toch geen grondwet bestaat.

Goed, er komen steeds meer mafkezen in omloop, want overheidsinstanties krijgen steeds meer brieven van mensen die hun contract met de overheid willen opzeggen. Kwetsbare burgers, noemt de overheid ze in hun statement, intern wordt gesproken over gek. Ik denk dan ook dat om de woningnood op te lossen, je gekkenhuizen moet bouwen. Er moeten enkele tienduizenden mensen opgesloten worden en als hun woningen vrij komen, dan scheelt dat weer.

Overigens is het niet zo dat ze helemaal geen punt hebben natuurlijk. Het is best raar dat er bij je geboorte een registratie wordt gedaan en dat je dan een nummer krijgt. En dat je zonder dat je dat goedvond, je moet houden aan een wet. Misschien ben je het daar wel helemaal niet mee eens. Je zou op z’n minst een keuze moeten hebben, ga ik meedoen in dit systeem, of ga ik in het oerwoud mijn eigen eten vangen?

In Brazilië zijn er indianenstammen die geen weet hebben van de buitenwereld of een wet. Ze zijn mensen, maar zijn een beschermde soort. Dat zouden we hier ook moeten hebben. Een plek, afgesloten van de buitenwereld waar je naartoe kunt trekken als je dit systeem niet trekt. Nederland is er wat klein voor. Maar ergens in Rusland, dat zou moeten lukken.

Dat waren dan drie weken vakantie. Niet mijn beste ooit, ook niet in Frankrijk, en Lori houdt ons al een week uit onze slaap. Dus begin ik vermoeid aan weer een jaar werken. 372 mailtjes heb ik, en mijn wachtwoord is vandaag verlopen. We hebben wel gefietst van de week, Linda op de elektrische fiets. Die heeft ze sinds kort, nu wil ze tenminste mee met mij fietsen in het bos. Het heeft weinig met fietsen te maken, zegt Linda. Ik moest behoorlijk trappen, 20 kilometer, heuvel op, heuvel af. Zij volgde me moeiteloos, behalve heuvel af, dan ga ik ervoor. Maar ik zou geen elektrische fiets willen. Nog niet tenminste.

Dat zei ik trouwens ook over een auto met automaat, die heb ik nu ineens ook, maar aan de andere kant is het geen uitgemaakte zaak dat de volgende weer een automaat is. Misschien is er amper meer een handbak te krijgen tegen die tijd.

Fietsen houdt je fit, je beenspieren krijgen een boost en je zweet weer even fijn. Dat heb je dus allemaal niet met een elektrische fiets, waarom maken ze er niet gelijk een elektrische snorfiets van? Nou ja, we gaan toch langzaam ten onder aan vetzucht en gebrek aan conditie, want zelfs de jeugd rijdt er massaal op.

Ik ben nu 53, en ben al daar waar mijn opa was, die onze fietsen met versnellingen maar niks vond. In de oorlog fietste hij van Utrecht naar Apeldoorn, over de Utrechtse heuvelrug en de Hoge Duvel bij Uddel. “Op houten banden,” voegde hij er dan steevast aan toe. Ik glimlachte dan om het ouwelullengehalte dat mijn opa hier dan tentoonspreidde, maar ik weet niet zeker of ik het hem had nagedaan.

Vandaag kwam het langverwachte bericht van de ontslagronde. Maar liefst zes mensen moeten ons team verlaten. Daar nemen ze dan ook weer negen nieuwe voor aan tegen een jaarsalaris van tussen de zes- en de vijftienduizend euro. Het waren er drie meer dan ik verwachtte en hoopte want drie hadden reeds aangegeven dat ze de gang van zaken behoorlijk zat waren en tegen een ontslagvergoeding wel weg wilden.

Ik was er de hele dag door van slag en heb eigenlijk niks gepresteerd. Ik belde even met de enige collega die dit ook weet om mijn frustratie te delen. Eigenlijk stelt dat hele sr. vice-presidentschap geen reet voor, je moet alleen een paardenlul zijn. Deze missie gaat mislukken dat weet ik nu al, want er is een Amerikaans spreekwoord dat zegt: if you pay peanuts, you’ll get monkeys. Dat doet er allemaal niks toe, op papier moet het kloppen, want het budget is belangrijker dan de werkelijkheid. Met een strakke begroting wordt het bedrijf meer waard, en eventuele tegenvallers worden weggeschreven als incidentele lasten, zodat een potentiële koper zich daar niet druk over hoeft te maken. En zo houdt iedereen elkaar voor de gek, ten koste van de werknemer, die steevast “asset” wordt genoemd. Our people are our most valuable assets, staat er dan in een of ander verslag.

Als je ze beschuldigt van bullshit wordt dat altijd ontkend. Zo gaat dat overal waar managers werken. Liegen is hun taak. En ik trap er eigenlijk nooit in. Ik kan er alleen zo weinig mee. Ik zit ook maar te wachten tot ik een keer aan de beurt ben. Slecht verhaal eigenlijk. Een beetje vent zou nu de CEO bellen, zeggen dat hij een horse dick is en weggaan. Maar nee hoor, dat komt in me op, en daar blijft het bij. Dat weten ze, dat het zo werkt. Terwijl als wij nu allemaal stoppen met werken heeft dat desastreuze gevolgen voor het bedrijf. We zijn met vijftien maar we zouden de hele boel lam kunnen leggen. Waarom doen we dat eigenlijk niet? Om de zelfde reden als dat een gedresseerde olifant opdrachten uitvoert. Hij weet niet beter.

We gaan gezellig naar Qatar om daar de wereldtitel binnen te hengelen. Rutte en Willem Alexander zullen juichen voor het Nederlands elftal, niet voor het stadion. Ik ben te ver heen om hier nog iets van te vinden, het is wellicht waar wat Rutte zegt, dat de economische belangen zo groot zijn dat je je het niet kunt permitteren om heel principieel te zijn. We weten al eeuwen dat het zo werkt, dus waarom nog verontwaardigd zijn, zeker nu het in het belang is van ons allen.

Het mooie is, we gaan deze keer ook winnen. Niet omdat we zo goed zijn, maar door een cynische speling van het lot. Mij interesseert het al niet, al die keren dat het me wel interesseerde vlogen we eruit, dus nu niet. Maar vooral omdat juist Nederland dan de cup wint in het corrupte land zonder voetbaltraditie waar slavernij nog hoogtij viert. En dat dan altijd aan ons blijft kleven.

Verder luister of kijk ik niet meer naar Poetin. Als ik zijn gebrabbel hoor verdiep ik me maar in mijn telefoon. Die kun je omkeren wat je wilt, de werkelijkheid blijft altijd overeind staan. Als je tenminste niet dat draaislot hebt aangezet. Ik versta hem toch niet, ik hoor alleen Annechien steeds het woord “illegaal” blijven herhalen als het over de Russische annexatie gaat. Stiekem hoop ik dat Vlad kijkt en zich net zo aan haar ergert als ik aan Poetins leugens.

En dan was er nog een stukje over Thierry Baudet. Dat hij zelf een harde klap van de molen heeft gehad is bekend. Dat hij gepest is en wraak probeert te nemen op de samenleving staat buiten kijf. Dat hij gelooft dat we bestuurd worden door reptielen is opmerkelijk. Het enige wat ik me dan afvraag is of hij dat echt gelooft, of dat het een briljante truc is. Niet dat ik die truc snap, want ik zou denken dat daarmee de laatste van je aanhangers je definitief vaarwel gaan zeggen. Maar dat is slechts gebaseerd op mijn hoop dat Nederlanders nuchter en redelijk zijn. Want echt, dat waren ze ooit, daar stonden we om bekend.

Er zijn enorme puinhopen in de wereld. En ze komen steeds dichterbij ons nette landje.

Ik geloof toch dat ik de enige ben die getroffen gaat worden door de stijging van de energierekening. Er is werkelijk niemand in mijn buurt die zich er druk over maakt. Ons contract verloopt deze maand en de nieuwe aanbiedingen op basis van ons verbruik liggen rond de 800 euro per maand.

Maar die gelden ook echt alleen voor mij, maakt u zich geen zorgen. Werkelijk niemand in mijn omgeving betaalt dat, behalve ik straks. De mensen die ik spreek zitten op 140 euro per maand, en vandaag hoorde ik van iemand die twee maanden terug over moest en die zit nu op 200 per maand voor een jaar vast. Goed, beide gezinnen hebben zonnepanelen, maar als ik zonnepanelen zou kopen à 8000 euro ga ik naar de maandelijkse spotprijs van 650 euro.

We gaan er dus aan. Gelukkig ik alleen, want alle anderen hebben er geen last van. Het irriteert me uiteraard mateloos, dat ik overal de hoofdprijs voor betaal, maar dat zal ook wel domheid mijnerzijds zijn. Ach, en die overheid zei het zes maanden geleden al. Mensen pas op, want de energierekening kan zomaar 500 euro per jaar meer worden.

Ik ging toen al over de zeik. Niet van die 500 per jaar, maar omdat ik toen al voelde dat dat niet klopte. Ik heb er nog met een energiebedrijf over gebeld, maar de uitleg die je dan krijgt bevestigt alleen je vermoeden maar dat degenen die je aan de lijn krijgt geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. En ik begrijp niet dat als de gasvoorraad op orde is, zoals de overheid vol trots beweert, waarom het afsluiten van Nord Stream dan van invloed is op de gasprijs die ik moet gaan betalen.

Ergens hoop ik toch dat jullie je ook zorgen maken. Niet dat ik jullie die hoge prijzen gun, maar dan voel ik me minder alleen. Ik leg me er maar bij neer. Als de belastingdienst van de bank doorkrijgt dat mijn auto spaarrekening oploopt, dan verhoogt men ergens de prijzen van omdat het niet de bedoeling is dat dat geld bij mij blijft. Zo zal het ongeveer werken.