Braaf

Laatst kreeg ik woorden met een man. Mijn hond viel die van hem aan. Normaal is het andersom, maar nu viel zijn hond uit tegen een andere en Lori greep haar kans om die van hem mores te leren. Ik was er niet op bedacht en de man riep boos dat ik haar aan de lijn moest houden. Normaal als ik hem tegenkom, hij heeft zijn hond altijd aan de lijn, snuffelen ze aan elkaar, die van hem valt dan ineens uit en de mijne verdedigt zich. Tot nu toe maakte niemand een probleem.

Ik zei dat tegen hem, waarom dat nu ineens een probleem was, waarop hij zei dat dat normaal ook zo was maar dat hij er nooit iets van zei. Ik zei hem dat hij z’n vorige hond ook altijd los had en dat er nu wederom niks aan de hand was, geen gewonden alleen wat geknauw.

De volgende dag kwam ik hem weer tegen en ik zei hem dat ik er niet op bedacht was anders had ik haar wel bij me gehouden. Hij zei dat hij zijn arm in het gips had en dat hij daardoor chagrijnig was. Ik zei hem dat ik Lori in de bebouwde kom voortaan wel aan de lijn hield, en toen was het weer goed.

Gisteren liep ik langs een huis, ik had Lori los, en een Labrador vond dat geen goed idee en kwam blaffend op Lori af stuiven. Lori was niet onder de indruk en bleef staan. De Labrador bedacht zich, veranderde van strategie en snuffelde voorzichtig. Twee staarten kwispelden en het probleem was weer opgelost.

Eergisteren, ik liep in het bos, Lori weer los, en een enorm zwijn stond vlak langs de kant. Lori keek het zwijn aan, het zwijn keek Lori aan, Lori keek mij aan en ik zei: Nee! Daarop kwam ze naast me lopen en zo passeerden we het zwijn. Dit is een voorbeeldige hond. Doet bijna alles goed. En de dingen die ze niet goed doet wijt ik aan mezelf.