Retro

Ik had bij een vorige werkgever, na 11 jaar overdreven zwoegen, een horloge gekregen. Een dure, veel duurder dan ik zelf ooit zou uitgeven aan een horloge. Ik heb niet eens ooit zo’n bedrag aan een fiets uitgegeven. De andere gezinsleden wel. Ik eet hier ook altijd het oude brood en de oude chips op, zodat de rest altijd verse producten heeft, het zou zielig voor ze zijn als ze een oud kapje moesten eten of op een gewone fiets naar het dorp moesten. Nou ja, dat is een heel ander verhaal.

Dat horloge vond ik altijd supermooi, maar het had maar één wijzer waardoor de tijd net wat lastiger af te lezen was, zeker na mijn 45e, maar het liep ook altijd een beetje achter. Wat ik vreemd vond, want ik zou denken dat als het achterloopt, het dan steeds verder achter zou gaan lopen, maar nee, een minuut of vijf en daar bleef het dan bij. Voor een dergelijk Zwitsers precisiewerk slaat dat natuurlijk nergens op. Daarbij had het geen batterij of opwindmechanisme, maar het bleef lopen zolang je het droeg. Maar als je het 36 uur niet omhad, stond het weer stil. Irritant ding.

Mijn eerste horloge kreeg ik van mijn opa en oma voor mijn heilige communie, ik noemde dat nooit heilig trouwens, maar nu ineens wel, en ik begreep ook niet wat het was, behalve dat ik stomme sandalen aan moest en brood moest bakken. Nou ja, ik moest bij het bakproces aanwezig zijn. Dat horloge was van het merk Velona en ik was er erg blij mee. Het had een kleine secondewijzer en ik denk dat ik het nog steeds ergens heb.

Verder heb ik nog wel een aantal horloges gehad, maar daar heb ik weinig speciale herinneringen aan, op één na, die ging op zonnenergie en die ligt op de bodem van het Emstergat. Want ook die was mooi, dus die verloor ik. Net als mijn Casio financial consultant fc-100, de beste rekenmachine ooit, ook verloren.

In elk geval, op de basisschool, 4e klas, toen ik nog mijn opwindhorloge had, kregen de eerste jongens een kwartshorloge. Dat was cool, want, zo vertelden ze, er zat een computer in. Mijn vader, die deze week alweer 40 jaar dood is, kreeg er ook één. Een Casio. Ik zag op internet een retro horloge dat erg leek op die van mijn vader. En omdat ik de advertentie steeds aanklikte, bleef hij terugkomen. En gisteren, nadat ik een tegenvoorstel naar sales had gedaan en daarmee 8 euro extra omzet naar ons team toe trok, besloot ik dat ik het moest kopen. En zo geschiedde. En vandaag werd het bezorgd. Ik ben zo blij als een kind. 32 euro!