In 1983, toen ik in Vaassen kwam wonen kreeg ik een buurjongen, die op hetzelfde moment hier kwam wonen. Wij hadden de zolderkamers en onze dakkapellen grensden aan elkaar. Vrijwel elke avond voor het slapen gaan stonden wij met het raam open met elkaar te praten. We maakten ook een kabelbaan om goederen naar elkaar te vervoeren, en een microfoon zodat we elkaar ook met het raam dicht konden horen, en we klommen uit het raam naar elkaars kamer. Altijd goed gegaan, op de keer na dat een overbuurvrouw bij mijn moeder kwam melden dat wij over het dak liepen.
Nou ja, we deelden dus ongeveer alles en het duurde tot 1988, toen gingen de buren verhuizen. Daarna verwaterde het contact snel. Pas in 2014 hoorde ik weer iets van hem, via Linked-in. En daarna niet meer. Totdat ik deze week weer op Linked-in een droge mededeling zag: “Hee buurman, nog iets gebeurd de afgelopen tien jaar?” Daar moest ik wel om lachen en we praatten even bij, en hij deed zelfs het voorstel om als hij weer eens in de buurt was, even langs te komen. We gaan het zien.
Het was in elk geval destijds een steun en toeverlaat om overal over te kunnen praten, jarenlang, hangend uit dat dakraam. Ons oude huis staat te koop, daarom kon ik even een foto stelen van de plek waar het allemaal gebeurde.

Wat leuk! Ik had laatst mijn vriend/buurjongen van 55 jaar geleden weer eens op bezoek. We houden nog steeds wel contact via email af en toe, ook al zien we elkaar niet vaak.
LikeGeliked door 1 persoon
Kom je al in de verleiding om het huis terug te kopen?
LikeGeliked door 1 persoon
Daar had ik nog geen moment aan gedacht. Toen wij er woonden was het nog huur.
LikeLike