Providence

Ik hoorde een bekende Nederlander met een Porsche zeggen dat hij er hard voor had gewerkt en dat als je hard werkt dat soort dingen je toekomen. Ik werk ook hard, maar heb geen Porsche. U werkt ook hard maar u heeft niet allemaal een Porsche. Eigenlijk is het vrij debiele uitspraak.

Hard werken deden ze vroeger voor een hongerloon. Dit betrof een artiest met een eigen b.v. waarbij alles wat hij werkt rechtstreeks in zijn eigen portemonnee komt. Bij mij is dat anders. Of ik nu hard of zacht werk, mijn salaris is hetzelfde. Dat weerhoudt me er niet van om het zo goed mogelijk te doen. Ook het gedeelte commissie wat ik krijg verandert niets aan hoe ik mijn werk doe.

In mijn aard zit het helpen van anderen bij hun werk. Dat heeft een paar oorzaken waarvan de belangrijkste is dat kwaliteiten niet je eigen verdiensten zijn. Je wordt ermee geboren of je kreeg de kans ze te ontwikkelen. Het is mijns inziens niet de bedoeling dat je denkt dat succes geheel aan jou te danken was en dat je daarom op arrogante wijze de wereld in mag kijken.

Een andere oorzaak is dat ik vroeger door omstandigheden niet dacht dat ik zou kunnen wat ik nu kan. En daar ben ik de Providentia Dei dankbaar voor. Die voorzienigheid beledigen door te gaan lopen pochen met mijn prestaties zou gelijkstaan aan vragen om op je bek te gaan.