Aan het eind van het jaar kan een mens wat melancholisch worden. Dat geldt ook voor mij, zeker als op de valreep nog even bekend wordt gemaakt dat die lieve Margriet Eshuijs is overleden. Het is voor het eerst dat ik het gevoel krijg dat het leeg begint te raken in bekend Nederland. Hennie Vrienten, Pierre Kartner, John Leddy, Piet Schrijvers, Willibrord Frequin en vele anderen. Internationale sterren als Meatloaf en Olivia Newton John verruilden het tijdelijke voor het eeuwige, ik heb dit nooit eerder gehad maar het voelt eenzaam nu mensen die er altijd waren, verdwijnen. De wereld wordt een lege plek aangezien ik geen nieuwe sterren toe laat treden tot dit rijk van zij die er altijd al waren.
Vandaag vroeg iemand of ik tegen een depressie aanzat, en daar keek ik even van op. Hij was juist weggebleven in oktober en november. Maar ik ben gewoon op voor dit jaar. De laatste twee maanden stond mijn blik op oneindig en moest ik overleven op mijn werk, thuis, tijdens de revalidatie van Linda en thuis, met mijn dochter die het laatste beetje levenslust uit ons zoog. Die laatste is sinds een maand bijgedraaid, godzijdank. Ze is weer lief en behulpzaam en ik heb inmiddels twee keer met haar aan haar huiswerk gezeten. Er is weer een land met haar te bezeilen.
Wat een klein persoonlijk lichtpuntje is om de eerder beschreven leger gerakende wereld te compenseren is dat ik me niet erger aan alle mensen die in beeld komen bij het top 2000 café. Vorig jaar vond ik ze nog aandachtsorgels, nu gun ik ze hun plezier. Ik moest er zelf maar eens heen gaan en luchtgitaar gaan spelen. Of toch niet. Het is vast iets tijdelijks en heeft met mijn melancholie te maken. Als die voorbij is vind ik vast ook wel weer wat van die blije dansende mensen.
Mack 
Ja, ik schrok er ook van, Margriet Eshuys dood. Potver gaat iedereen dan gewoon dood? Ik moest denken aan het concert dat ik samen met mijn moeder (ook fan) in Breda bezocht. Op de terugweg naar huis (ook in Breda) schoot de schakel pook van m’n auto in het luchtledige. De motor deed het nog kon niet meer schakelen en rijden. Wegenwacht enzovoort. Gelukkig behoorde ik tot dat kleine deel van de bevolking dat al een mobiele telefoon had.
Mooi mens was het. Mooi concert.
Je was Pelé nog vergeten en dat rare modemens.
Gezellige avond morgen en een beter 2023!
LikeLike
Het mooie is dat je van tevoren al weet dat zo’n moment van melancholie tijdelijk is. Dat is toch iets om je door zo’n periode heen te helpen.
Hier kan het op welk moment dan ook door het jaar heen optreden, zonder aanwijsbare oorzaak. Het jammere is dat ik me dan juist niet realiseer dat het weer overgaat. Vorige week nog. Nu is alles weer oké.
Ik hoop dat het met je werk en thuis enzo snel wat beter mag gaan. Wat fijn dat het weer goed gaat met de dochter. Dat is een grote zorg minder.
LikeLike
Hier zit er iemand zich te ergeren aan de zogenaamde gebarentalende dames.
LikeLike
Bij mij ging het vooral ergens rond April/Mei mis. Verloor toen m’n zwager, 2 tantes en een paar kinderen (waren 66 en 70) daarvan. Later nog een neef en nicht.
LikeLike
Ach Margriet Eshuys ja, onnederlands goed destijds. Luister nog steeds graag naar haar hits. Raakte me ook toen ik dat las, een van die Nederlandse muzikanten die ertoe deed, en boven het hoempamaaiveld uitstak.
LikeLike