Allerzielen

Ik herinner me nog goed dat ik vandaag een jaar geleden bij mijn huisarts zat omdat ik depressieve klachten had en al weken in angst zat. Ik was al een paar keer bij zijn praktijkondersteuner geweest, maar dat ging eerder de verkeerde kant op dan de goede. Ze plande me toen in bij de huisarts met wie ik het erg goed kan vinden.

De man kent mij goed en trok wel een uur voor me uit. Hij zei de juiste dingen en had het over onverwerkt trauma, en wat dat bij mij dan kon zijn. Ik noemde het verlies van mijn vader, en ik meende te bespeuren dat hij zich stom voelde vanwege die vraag. Ik zag hem denken: “shit, dat wist ik natuurlijk!”

Hij herstelde zich razendsnel en ging door op het onderwerp en ik vertelde over de band met mijn vader. De afgelopen weken was al mijn zelfvertrouwen weggelopen, maar dit gesprek gaf me weer wat terug, gevoelsmatig genoeg om naar het volgende tankstation te rijden. Aan het eind, het was ver na zessen en inmiddels donker buiten, zei hij: “Allerzielen vandaag,” met een vanzelfsprekendheid die het toeval voorbij stak. Ik knikte. ‘s Avonds thuis brandde ik een kaarsje.

Vanochtend in de auto noemde ik ook ineens zijn naam. Papa, zei ik ineens, zonder dat ik me bewust was waarom. Ik herhaalde het nog een paar keer tot het weer normaal klonk, want zo noemde ik mijn vader, papa.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack