Een stille strijd

Door schade en schande wijs geworden hark ik elk weekend even de tuin aan en veeg ik het terras. Doe ik dat niet dan heb ik straks een hoeveelheid blad in de tuin die bij lange na niet in de groene container past. Het ziet er best cool uit zo’n aangeharkte tuin en een geveegd terras. Ik mag graag even boven gaan staan kijken naar het verschil tussen de tuin van de buurman en die van mij. Normaal is er een stille strijd gaande tussen hem en mij, waar verder niemand van weet, want als ik het gras maai, gaat hij daarna met zijn elektrische grasmaaier zijn gazon te lijf, en daarna pakt hij nog even de verticuteermachine. Zijn gras ligt beter in de zon, dus ik moet harder werken om mijn gras groener te laten zijn, en daar baal ik van. Maar momenteel heeft hij geen tijd, want er is een baby geboren en ligt er in mijn tuin minder blad.

We moeten straks ook weer het garagedak vegen en de dakgoot schoonmaken. Dat dient ook op een tactisch goed moment te gebeuren. Niet te vroeg, want dan kun je het nog een keer doen, maar ook niet te laat, want anders heeft de buurman zijn kant al gedaan en ben ik een loser. Dat gaat ook niet. In elk geval, nu sta ik voor. En toch irriteert het me dat hij kennelijk ook tijd heeft gevonden om te harken anders zou er veel meer blad in zijn tuin moeten liggen. Misschien moet ik een keer ‘s nachts met de hark in de weer en al mijn bladeren over de schutting kieperen. Of is dat vals spelen? Wel, er is geen officiële wedstrijd gaande en er zijn geen regels afgesproken dus dan kun je ook niet valsspelen.

Hij is vorig jaar ook al het dak op geweest om het mosvrij te maken, de uitslover. Zogenaamd omdat hij zonnepanelen kreeg. En volgens mij heeft hij vogels gedresseerd om mijn mos van het dak te kieperen op mijn zojuist geveegde terras. Want, ik heb nog niet geveegd of er ligt alweer zo’n pluk mos op de grond. En als ik het snel opruim dan ligt er na een halfuur een nieuwe. Terwijl als ik mijn terras een tijdje laat verslonzen en een plukje meer of minder mos niet opvalt, dan sparen de vogels het op en wachten ze tot ik weer geveegd heb. Ja, deze man gaat over lijken.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack