Als u hier al lang leest, weet u dat ik Elvisfan ben. Sinds mijn achtste ongeveer. Dat houdt in dat er hier en daar in dit huis wat sporen van The King te vinden zijn, en dat ik zijn repertoire ongeveer wel ken.
Wat ik ook leuk vind is om op Facebook wat Elvis pagina’s te volgen. Niet dat je daar nog veel nieuws vindt, maar het is ongelofelijk hoe Elvis veel van zijn fans nog in zijn greep heeft. De reagerende fans zijn veelal Amerikaanse vrouwen van tegen de zeventig die onder elk plaatje van hem lyrisch en op typisch Amerikaanse wijze reageren. Elke dag lees ik wel iets als: “The most beautiful face God has ever created.” Of een jaloers, “he doesn’t look happy with that woman” doelend op het feit dat Elvis een nieuwe vriendin had na zijn scheiding van Priscilla.
Laatst vroeg iemand zich wanhopig af hoe het toch zo mis had kunnen gaan met Elvis, waarmee bedoeld werd dat als Elvis haar in zijn leven had toegelaten, ze wel gezorgd zou hebben dat hij niet op dat verkeerde pad terecht was gekomen. Ik antwoordde geheel tegen de bedoeling in dat het Elvis’ eigen schuld was, dat hij alleen mensen om zich heen duldde die met hem mee huilden in plaats van mensen die hem de waarheid zouden vertellen en hem weer het rechte pad op zouden schoppen. Maar dat kon natuurlijk niet. Elvis was perfect, dus kon het onmogelijk zijn eigen schuld zijn. Het moest de schuld van de kwade zielen om hem heen zijn, die alleen op zijn geld uit waren.
Zo kun je het ook zien natuurlijk. Ik blijf wel van mening dat hij er zelf bij was, ondanks dat hij gestuurd werd door angsten. Ik begrijp het zelfs nog wel. Maar die angsten had hij moeten bespreken, ze onder ogen durven komen, en ze niet steeds meer moeten onderdrukken met medicinale zooi. Wat minder vet eten en nooit dat contract voor die baggerfilms tekenen. Iemand had hem moeten vertellen dat hij zanger was, geen acteur.
Ondanks dat hij maar 42 werd, en ondanks dat hij van die 42 jaar nog tien jaar heeft vergooid met matige films maken, is hij uitgegroeid tot de grootste artiest die de wereld ooit kende, dan zeg ik het maar even in mijn eigen woorden. Niemand kon pijn beter overbrengen in een lied dan Elvis. En niet alleen in de laatste jaren van zijn leven, ook in het begin van zijn carrière kon hij dat al. En ondanks dat een groot deel van zijn fans niet helemaal spoort, kan ik niemand anders verzinnen die het gaat lukken om zo lang na zijn dood nog zo massaal verafgood te worden. Al is het door eenzame vrouwen van tegen de zeventig.
Mack 
Mijn buurman een paar huizen verder is helemaal gek van Elvis, hij heeft een levensgroot Elvis beeld in zijn woonkamer staan, vele andere
rekwisieten aan de muur hangen en de hele dag zijn de songs van Elvis te horen, deze zomer mochten door de openstaande ramen en duren de buren daarvan mee ‘genieten’. Wel leuk zo’n verering. Het enige wat ik zelf ook las was dat de hele crew zich na een optreden vermaakten met groupies en daarom een nogal losbandig leven leidden. Misschien daarom dat het hem met de vaste relaties niet zo meezat.
LikeLike
Elvis zijn stem is magisch. Van zijn uiterlijk moet hij het niet hebben. Ook niet van zijn karakter. En haha, een nieuwe vriendin NA zijn scheiding. Ik ben geen fan. In enkele liedjes vind ik zijn stem heel warm en invoelend. O ja, hij luisterde toch wel naar de Colonel, zijn Nederlandse manager.
LikeLike