Risicomijdend

Je kunt soms dilemma’s hebben. Het dilemma is, ik wil graag een andere auto. Maar ho, dat is geen dilemma. Dat is gewoon een wens! Om het nu toch een dilemma te maken, ik wil mijn huidige auto niet kwijt. Ik kreeg laatst een slecht bod, en een nog slechter verhaal. Alsof ik geen band met mijn auto zou hebben. Alsof ze er niks meer mee konden dan hem af te stoten naar “de handel.” We hebben het hier wel over een pracht van een stationwagen met volledige onderhoudshistorie. Een lel van een voiture, een limousine bijna, die nog vele jaren dienst kan doen. En zo’n verkoper doet dat dan even af als vergane glorie.

Hij had wel een sterke troef, hij had een Alfa Romeo te koop. Zo mogelijk nog mooier, al verschillen daarover de meningen. Ik kan mijn auto eigenlijk alleen inruilen tegen een Alfa Romeo. En dan niet zomaar eentje, eentje van 20 jaar oud, maar in nieuwstaat. Ik geloof niet dat er de afgelopen week een dag is voorbijgegaan zonder dat ik haar vijf keer kwijlend had bekeken. Deze was precies de goeie, de juiste kleur, de juiste velgen, de juiste bekleding, een plaatje. Ze had alleen geen handbak, dat vond ik in eerste instantie jammer. Inmiddels heb ik het haar vergeven.

Het zijn risico’s, maar ik ben al zo risicomijdend. Ik heb inmiddels ook op een andere Alfa gereageerd, in een mindere kleur, met mindere velgen, met mindere bekleding. Zij was wel nieuwer en had een facelift gehad, maar ik vind het oudere model echter. Eigenlijk deed ik het puur om te kijken wat deze verkoper me terug zou geven.

De andere optie is dat ik mijn huidige auto hou. Dan laat ik hem uiterlijk wat opfrissen en ook naar hem zal ik af en toe verlekkerd staren. Dat lokken ze uit, die auto’s. Ik lees wat reviews van andere alfarijders, maar dat zijn bijna allemaal handige jongens met prachtige verhalen. En dan bedoel ik niet gladjakkers met mooie praatjes, maar jongens die zelf iets kunnen vervangen aan hun auto. En dat ze dan een mooie review schrijven over dat ze hun Subaru verkochten voor 1300 euro, en met dat geld brandend in hun zak met de trein naar het verre Groningen afreisden om daar uiteindelijk voor 1250 euro een Alfa Romeo te kopen en nog 50 euro overhielden voor benzine ook. En dat ze dan een paar dingetjes lieten repareren of vervingen en inmiddels 80.000 km verder zijn in een auto waar ze lyrisch over zijn zonder al te grote problemen. Dat wil ik ook! Maar ja. Risicomijdend hè?

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

16 gedachten over “Risicomijdend”

  1. Auto verkopers zijn nogal eh, commercieel. Waarom verkoop je de oude niet zelf? Op internet, bordje er op, op je blog of aan kennis? Scheelt een hoop frustratie en eerlijke prijs.

    Like

            1. Dat is de nieuwe. Een van de best sturende auto’s ter wereld. Mijn collega in Hongarije (15 jaar jonger dan ik) heeft die besteld. Nieuw. Ik zit te zoeken naar ouwe meuk.

              Like

  2. Volgens mij zag ik er gisteren één staan (niet te koop hoor ;)) en dacht aan je logje…. en kon me de verleiding wel goed indenken.. (Maar ja, of zo’n verhaal klopt…?)

    Like

  3. Verder niet boeiend, maar een van mijn zoons heeft de vrouwelijke variant van de Giulia, de Giulietta in een schitterend rode kleur. Een ander heeft een tijdje in een Mito gereden. Mooi ontwerp die Alfa Romeo.

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Raam Open Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.