Een paar weken geleden werd een arts vervolgd omdat zij (het was dacht ik een zij) euthanasie gepleegd had op een dement persoon. De betreffende demente wilde helemaal niet dood, maar had bij haar volle verstand eens verklaard dat ze een spuitje wilde, mocht ze ooit dement worden. Het was vast, als velen van haar generatie, een trotse vrouw voor wie het een niet te verdragen gedachte was om onder de mensen te komen terwijl je verstand niet meer goed werkt. Je kunt in de war raken, onzedelijk gedrag vertonen, ongelukkig zijn, en er zijn vast nog meer gedragingen die de waardigheid aantasten.
Waar ze geen rekening mee hield is dat ze dacht dat ze over zichzelf besliste, maar in feite besliste ze over iemand anders. Haar demente ik. En die demente ik denkt er tegen die tijd heel anders over. Die weet niet meer van haar verklaring bij volle verstand. Die kan inmiddels bang zijn voor de dood en wil misschien gewoon blijven leven. Stel nu dat ik vroeger een verklaring getekend had dat ik nu dood wilde, en ik weet het niet meer, en ik ben het er nu niet meer mee eens, dan ben ik toch mooi de klos. Niks mee te maken, Mack, hier staat het, je hebt getekend, hier komen!
Dus ja, je kunt het me allemaal mooi vertellen nu, hoe je je leven in banen wilt leiden, maar het loopt toch anders. En als je dement wordt, nou ja, dan is dat niet leuk, maar dan moet je toch zelf maar voor een zelfrijdende Tesla springen als de diagnose net gesteld is en je bent nog helder. Nou ja, dat schiet ook niet op. Misschien had je het juist wel hartstikke leuk gekregen in het verzorgingshuis. Misschien ga ik wel doen alsof later. De mogelijkheden die ik ineens zie als je ontoerekeningsvatbaar bent…
Mack 
heb jij eigenlijk zwaar demente vrienden meegemaakt? Ik meerdere, ik ben jarenlang maatje geweest van een vitale vrolijke vrouw die ik in haar atakeling heb mogen begeleiden. Het is geen lolletje, zolang ze bewust blijven lijden ze wel degelijk. En als dat weg is, als alles weg is, dan zijn het zombies die niemand meer herkennen. .Zombies die door de immer schaarser wordende verzorgenden in leven worden gehouden. Ze worden omgeven door stank, altijd maar die stank van poep en pies…
LikeLike
Nee. Ik weet alleen van een man die wel eens bij ons kwam, die was dement, maar vrolijk. Die ging zitten, kreeg wat te drinken en ging dan weer weg. Nee, een lolletje zal het niet zijn inderdaad.
LikeLike