Renate

Renate Wennemars schrijft columns in de krant. Dat doet ze niet slecht. Ze is geen Martin Bril of Özcan Akyol, maar zeker leuk. Vandaag schreef ze echter over mannenpijn. En met name over die van haar eigen man, Erben. Die had een pijntje en had twee doktoren gebeld, en beide artsen hadden geadviseerd: even afwachten. En dat vindt Renate leuk, ze wordt bevestigd in haar mening dat mannen eigenlijk geen pijn kennen. Ik weet niet of ze er al bij was, maar ik zie nog die Wennemars op het ijs de bocht uitvliegen, en zijn arm uit de kom schieten. Ik hoor hem nog kermen van de pijn. Je voelde het als kijker gewoon mee. Gelukkig weet ik nu dat het mannenpijn was. Dat het eigenlijk een beetje aanstellerig was. Dat Renate opgestaan was en door had geschaatst, een vrouw kan immers een bevalling zonder verdoving aan. Tja, het blijft altijd een leuke discussie, en we kunnen elkaars pijn niet voelen. Ik weet wel dat pijn erger kan worden als er gezeurd wordt om je heen. Meestal is het je vrouw en op zo’n moment zorgt je lichaam er even voor dat de pijn heftiger wordt, je verkrampt, en het gezeur even ophoudt. Andersom kan het ook werken. Mocht een vrouw je in de verleiding brengen, zorgt je lichaam er voor dat je de pijn wat minder voelt. Dat doet moeder natuur, er is immers een kans op voortplanting (een hele kleine theoretische) en die kan niet verloren gaan door iets onnozels als een pijntje. Je kunt niet gaan liggen kermen en je zwakte tonen, want, zo zijn vrouwen, dan zoeken ze een betere partner.

Dus het is allemaal wat relatief, die mannenpijn. Ik durf eigenlijk wel te stellen dat Renate de pijn van Erben vermeerdert. Of er op zijn minst medeschuldig aan is. Maar ja, vrouwen en logische gevolgtrekkingen, dat is ook zo’n geval. Als ik columns schreef voor de krant, zou dat morgenochtend mijn onderwerp zijn. Bam. 1-1. 

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack