Ik ben vorige week na 15 jaar niks doen weer begonnen met badminton. Ik werd uitgenodigd en vanavond was de tweede keer. Ik wil er niks meer in bereiken en eigenlijk doe ik liever niks, maar dat is ook zo weinig. Alleen in mijn hoofd kan ik het nog. De slag is er ook nog wel maar het balgevoel en de looptechniek zijn hopeloos. Razendsnel naar voren is er niet meer bij. Nou ja, het valt al mee dat ik na twee keer nog op de been ben.
Maar de tijd heeft niet stilgestaan. Ik ben vijftien jaar zwaarder, maar er zitten nog verrekte weinig atleten op deze sport. Voornamelijk vijftig plussers en hier en daar een uitgezakte veertiger. Onder de douche wordt je er niet vrolijk van. Vroeger had ik daar toch minder last van, maar nu zie ik uitgezakte lijven, lelijke tenen en verschrompelde penissen. Ik zie het allemaal, helaas. Ik heb altijd al de neiging gehad om snel te douchen en me daarna zo snel mogelijk aan te kleden, maar deze mannen gaan uitgebreid een gesprek staan voeren in hun blote lijf. Het interesseert ze kennelijk niks meer. Ik ga voortaan wel thuis douchen, want het mag dan wel puur om de lichaamsbeweging gaan, je moet nachtmerries ook niet uitlokken, vind ik. Onderstaande foto doet verder niet terzake, maar het laat zien hoe ik eruitzag toen ik op mijn best was, qua badminton. De Ieren om me heen geven een indruk van hoe het er onder de douche uitzag.
Die pints zien er ook redelijk stevig uit.
LikeLike
Tijd hou je toch niet tegen. En je moet gewoon oogkleppen opzetten als je gaat douchen.
Ik neem aan dat de anderen beleefd wegkijken, als jij staat te douchen? Of zijn ze jaloers op dat slanke gespierde lijf van je?
LikeLike
Ik heb niet het idee dat iemand geïnteresseerd is. Ik douche wel thuis.
LikeLike
Aha je ontkend het niet.
LikeLike
Dat wordt een beetje lastig he, voor mij om te bepalen of iemand anders jaloers is. Maar ik ga daar niet vanuit. Waarom zouden ze?
LikeLike