Tijdens het opruimen van de zolder kwam ik in mijn persoonlijke spulletjes allerlei sollicitaties tegen. Ik heb ze allemaal weggegooid, wat moet je ermee! Maar eentje heb ik bewaard, die schreef ik rond mijn 23e, zwaar gefrustreerd door het accountantskantoor waar ik toen werkte, en die mijn moeder tranen van het lachen had bezorgd, zo hoorde ik later. Er waren nogal wat zorgen om mij in die tijd, dus toen ik een keer mijn surfpak te drogen had gehangen in het trappengat bezorgde dat mijn moeder een hartverzakking. En toen ze deze brief vond, scheen ze ook geluiden gemaakt te hebben die mijn zusje naar boven deed spoeden, omdat ze dacht dat er iets ernstigs aan de hand was. Terwijl ik altijd de vrolijkheid zelve was. De brief had ik achteloos in mijn typemachine laten zitten. Nu zaten er een paar persoonlijke grapjes in die niet iedereen zal begrijpen, -ik noemde iedereen Jan Julius in die tijd, maar hieronder de brief, die misschien wel mijn eerste blogje was.
Hela, toen wou je nog een BMW!
LikeLike
Ja, maar ik herinner me wel dat ik twijfelde. Een van de refo’s in dienst had een lease 316i en als hij erin reed keek hij om zich heen of iedereen hem wel zag. Ik wilde eigenlijk alleen een grotere om hem de loef af te steken.
LikeLike
Het is je aardig gelukt.
LikeLike
Nu je het zegt…
LikeLike