Verkeershufter.

Ik had er weer eentje vandaag, een gevecht met een Audirijder dat ik glansrijk verloor. De bestuurder was te klein om boven zijn stoel uit te komen, en te krenterig om op zijn auto de optie richtingaanwijzers te nemen. Hij moest zich dus zonder knipperlichten door het verkeer heen wurmen. Eerst kwam hij me rechts voorbij en ik dacht: het zal toch niet? En op het moment dat ik gas bij gaf om het gat te dichten kwam hij tergend langzaam naar links, en dwong mij afstand te nemen. Hier hadden ze hem van mij al mogen elimineren.

Toen het rechts weer wat harder begon te rijden dan links, ging hij naar rechts en haalde weer een paar auto’s in, en drukte hem er weer tergend langzaam tussen. In was in alle staten. Ik toeterde, knipperde, reed tegen zijn achterkant, ging over de vluchtstrook, haalde hem in, ramde hem van de weg, trok hem uit zijn auto en sloeg hem neer. Dat was tenminste het plan. Een paar kilometer later liep ik op hem in en dreigde hem rechts in te halen. Tergend langzaam kwam Satan naar rechts, en weer was ik er niet voorbij. Toen het links weer sneller ging, ging hij weer naar links en was weer weg. Mijn bloeddruk was gestegen tot 290/160 en ik was vastbesloten deze ongelofelijke lul een lesje te leren.

De afslag Elspeet kwam eraan en hij zat op de linkerbaan. Ik reed op de afslag en eindelijk kon ik gas geven om hem in te halen, en ik zat er aan te denken om weer terug de weg op te gaan om voor hem in te voegen. In plaats daarvan kwam hij op het laatste moment van de linkerbaan, zonder richtingaanwijzer, over de rechterbaan, de afslag op, en wat denkt u: voor of achter mij? Juist. Voor mij. Een gat dat er niet was, de auto voor hem remde zodat hij ook moest remmen, ik begreep werkelijk niet waarom hij niet verongelukte?

Ziedend ben ik uitgestapt, heb mijn eigen auto helemaal in elkaar getrapt en ben door de politie vastgezet om tot bedaren te komen. Tenminste, dat was het plan. Moge zijn zak scheuren en zijn ballen op de grond vallen.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack