Nadia en het lot van de wereld

Ik vond op straat een pasje. Er stond alleen een naam op van een school en een nummer van waarschijnlijk een leerling.  Ik belde de school, werd met de conciërge doorverbonden en noemde het nummer op het pasje. Hij tikte het in, zei dat het van Nadia was en dat hij het aan haar zou doorgeven, dan zou ze het komen ophalen. We zijn twee dagen verder en Nadia is nog niet geweest. Kennelijk was het geen belangrijk pasje. Of Nadia haalt het pasje wel een keer op als het haar uitkomt. Want ja, ik ben uit 1969, en dat was een heel andere tijd. Toen gebeurden er dingen en daar maakte je tijd voor, maar sinds Alexander Klöpping zijn intrede heeft gedaan, worden de zaken omgedraaid en gebeuren de dingen uitsluitend nog als de jeugd het schikt. Ik bedoel, ik neem toch de moeite om het pasje op te rapen, de school te bellen, mijn gegevens achter te laten, het is toch niet niks. Als het nu een iPhone was geweest, wat dan? Of is het fysiek onmogelijk dat ze die kwijtraken omdat, mocht die langer dan drie seconden niet op het netvlies zijn verschenen, er dan grote paniek uitbreekt? We weten het niet, en we zullen het ook niet weten, want dit is slechts een leerlingenpasje. Ik weet niet eens wat je ermee kunt.

Ik ben benieuwd of Nadia nog opduikt. Misschien dat ik nog een keer haar school bel, en dat de conciërge haar dan op haar donder geeft en zegt dat ze als de sodemieter haar pasje moet gaan halen, en dat ze dan verveeld komt aangefietst, op haar telefoon kijkend, en ongeïnteresseerd meedeelt dat ze haar pasje komt halen? Of zie ik het nu wat te somber in en is de conciërge gewoon vergeten door te geven dat haar pasje is gevonden? Dat zal het toch wel zijn? Of misschien is ze gewoon ziek, onze Nadia? Ik leg het lot van de wereld in Nadia’s handen. Is het meisje ongeïnteresseerd en onbeleefd en gaat de wereld naar de kloten? Of komt ze het pasje halen, dankjewel zeggen en uitleggen waarom ze niet eerder kon komen en komt het goed met de wereld? U hoort het binnenkort in dit theater.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry.

8 gedachten over “Nadia en het lot van de wereld”

  1. Ha ha ha en jij maar denken dat ze braaf dat pasje op komt halen.
    Zelfs een bankpasje wordt niet opgehaald. Moet jij maar eens vragen bij AH om je verloren bankpasje of bonuskaart.
    Ze rukken een bak tevoorschijn en laten je zo een stuk of vijftig kaarten zien.
    Zelf heb ik ook toen ik mijn bankpas kwijt was, gelijk de pas geblokkeerd en een nieuwe aangevraagd.
    De volgende dag toch maar even langs de servicebalie. Hup daar kwam de bak, met jawel, mijn pas erin.

    Like

    1. Ik zei dat ik hem ook wel op wilde sturen, maar dat wilde de school niet. Nadia moest hem komen halen zeiden ze. Nu schijnt ze wel enigszins beperkt te zijn, dus misschien kan ze niet zo maar langs fietsen.

      Like

      1. Bizar zeg, dat je het niet mag opsturen…. Misschien is ze heel verlegen, bang om bij ‘vreemden’ langs te gaan, zeggen haar ouders (die best even konden meekomen trouwens) elke dag dat er ‘overal kinderlokkers kunnen wonen’ enz.

        Like

Zegt u het maar

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: