In de geschiedenis van de mensheid duurde het slechts een oogwenk of het was alweer voorbij. En dan hadden wij nog het geluk dat we van al die miljarden mensen er eventjes deel van mochten uitmaken. Het best kon je geboren worden tussen 1930 en 1950 om het maximaal te beleven. Het was de verzorgingsstaat die in Nederland werd opgebouwd. Precies in die tijd kon het uit, maar we hebben hem zorgvuldig om zeep geholpen. Er waren een aantal factoren exact goed afgestemd zodat de verzorgingsstaat zijn entree kon maken.
De wederopbouw na de oorlog, men kon zuinig leven en er golden andere normen en waarden. Mensen waren wat minder mondig en verschillen tussen oud en jong, baas en knecht, en man en vrouw waren algemeen geaccepteerd. Hard werken was een deugd en God lette op ons. Er was harmonie tussen een aantal factoren waardoor precies op dit stukje wereld, precies in die tijd dat wij er waren, we het genoegen mochten smaken.
Het heeft echt bestaan, en ik verlang er vaak naar terug. Hoewel ik ook wel snap dat de omstandigheden niet meer ideaal zijn en dit gedachtegoed voorgoed tot het verleden behoort. Je moet ervoor in een opbouwfase zitten, in een overgangsfase van het éne tijdperk (een kort en hard leven vóór 1900) naar het andere. (een lui en zinloos bestaan na 2000)
Het was slechts een kantlijn in de geschiedenis, maar we waren erbij. We gingen van ieder voor zich en God voor ons allen, via de verzorgingsstaat naar ieder voor zich. Dat laatste noemen we de participatiemaatschappij. Dat is de maatschappij die volgt op de verzorgingsstaat, waarbij het de bedoeling is dat je actief en positief bijdraagt aan je naaste en dus aan de maatschappij. Vooral ook omdat de verzorgingsstaat te duur werd. Opoffering van jezelf ten gunste van de staat dus. Forget it but, zou mijn wiskundeleraar gezegd hebben. Het zijn praatjes van leiders die geen leiding geven aan hun falende bevolking, en ook hun eigen falen willen verdoezelen.
Mack 
Toch hebben wij het niet gewild, het is ons door de strot geduwd.
Meerdere onderzoeken in de laatste decennia hebben uitgewezen dat het niet de bevolking was die genoeg had van het oude solidariteitsgevoel, het is de politiek die het om zeep heeft geholpen..
LikeLike
Wijze woorden die, wat mij betreft, door een breed publiek gelezen zouden moeten worden
LikeLike
Ik denk anders dat er erg veel mensen zijn geweest die tussen 1930 en 1950 geboren zijn die de gevolgen van een de grootste wereldrampen, WWII, van al te nabij mee hebben moeten maken. De periode in de aanloop daar naartoe leek wel wat op de huidige.
LikeLike
De belastingen waren gewoonweg veel hoger toen we nog een fatsoenlijke verzorgingsstaat hadden. Dat kan nog steeds, maar dat wil men niet, inderdaad vanwege die ontwikkeling naar de participatiemaatschappij.
LikeLike
Veel hoger? Er bestond geen nog geen btw in het begin, en hoe de tarieven van de inkomstenbelasting waren weet ik niet, maar we hadden inderdaad 72% ooit. Maar er waren ook veel meer aftrekposten. Denk niet dat het de belastingen zat, eerlijk gezegd. Of het nog steeds kan? Ja, als we collectief een stap terug doen denk ik.
LikeLike
Ik vind dat je een heel treffend beeld schetst. Ik herken mij er absoluut in en het scheelt niet veel of ik voel mij geprikkeld om zoiets als een verklaring en analyse te geven. Dat zou echter veel te veel reageerruimte in beslag nemen. Laat ik het er op houden de uitdijende welvaart en het neo-liberalisme van Thatcher, VVD en Reagan elkaar op het goede moment zijn tegengekomen. Waardoor de tucht van de markt, de privatisering, eigen gewin, hebzucht uiteindelijk die cocktail werden die de verzorgingsstaat om zeep hielp. En we stonden erbij en berekenden ons voordeel. Zo ongeveer….
LikeLike
Dit leest qua zinsopbouw en woordkeus zozeer als een melodieus en rustig voortkabbelend gedicht, dat ik bijna ben afgeleid van waar het feitelijk om gaat. Een topje in een grafiek, meer was het kennelijk niet.
Mij boeit het oorzaak-en-gevolgverhaal. Waren we er zelf niet bij toen die onmiskenbare verandering inzette? Daar ergens in de jaren tachtig. Ik ben opgegroeid naast een buurman die eeuwig ziek, zwak en misselijk was en volop genoot van de WAO, maar er ondertussen lustig op bijkluste. Dat was in de jaren zeventig. Er is altijd een groep die meer wil profiteren dan bijdragen. Dat maakte de weg vrij. Want er kwamen lieden die doorhadden dat je met zulk gedrag weg kon komen. ‘Beschaafde’ mensen willen namelijk geen verklikker zijn.
Dergelijke lieden konden deze kennis groots inzetten door slinks op gemakzucht en hebzucht in te spelen. Maximaal profiteren werd de norm. Via rendement en aandelen, via zo min mogelijk belasting betalen, via ‘efficiënter’ management en inzet van personeel. Anders was je een dief van je eigen portemonnee.
Ik ben er 100% van overtuigd dat het wel degelijk anders kan. Pak onze nationale begroting erbij, cut the crap en kies met verstand en rede voor een socialere, duurzamere maatschappij.
LikeLike
Beste raamopen, natuurlijk kan het anders. Maar ik geloof niet dat dat zo simpel kan als jij nu zegt. Nederland is zo afhankelijk van het buitenland, en als ze in het buitenland niet meedoen, heeft het geen enkele kans van slagen. Ik denk dat de wereld zich een kant op beweegt die we niet kunnen beinvloeden en achteraf ook volkomen verklaarbaar bleek. Maar aan de andere kant zou je ook ergens kunnen beginnen in de hoop dat het zich met een vlindereffect uitbreidt. Maar wat je zegt over die profiteurs….dat is het grote probleem en dat roei je niet uit.
LikeLike
Mee eens, ons land is een kleine speler in een veel groter geheel en alles is met elkaar verweven. Ik maak mij ook zorgen over de richting waarin de wereld beweegt. Wel geloof ik dat er nog ruimte is voor alternatieven, als de meerderheid daar de rede en het voordeel van inziet. Al zal het moeilijk zijn om het huidige tij te keren.
LikeGeliked door 1 persoon