Om te gieren

Ik stikte van de lach vandaag. Een ingehouden lach, maar met tranen in mijn ogen. Op de terugweg in de auto had ik het niet meer als ik terug dacht aan wat er gebeurd was. Toen ik het aan mijn vrouw vertelde, stikte zij ook zowat. Ik had vandaag bezoek van de accountant. Deze jongedame zat de hele dag naast mij, en sinds juni heb ik niet meer zo hard aan de bak gemoeten. Om een uur of vier moest ik mij toch even excuseren omdat ik de hele dag nog niet naar de wc was geweest, en ik inmiddels voelde dat kwade gassen zich in mijn buik hadden opgehoopt.

Ik liep naar de wc, snelde door de lege ruimte naar de dichtsbijzijnde deur en ging zitten. Ik zette kracht en een luid en lang geschal klonk. “Jezus Christus”, klonk het ineens uit de wc naast mij. Dat had ik niet zien aankomen. Ik mompelde een sorry en nadat ik het mij realiseerde zat ik te stikken van het lachen. Op de wc nog ingehouden, maar op de terugweg in de auto leek ik Gerard Joling wel. Om te gieren.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log, dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack