Vannacht droomde ik dat ik wakker was. En dat is heel verwarrend want je raakt licht in paniek omdat je de volgende dag weer moet presteren. Nu deed ik al niet echt vroeg het licht uit, en kennelijk had ik dat in mijn droom onthouden, hetgeen weer bijdroeg aan de druk om te moeten slapen. Achteraf weet ik zeker dat ik niet echt wakker was, zoals u misschien denkt, en zoals ik in deze droom ook zeker wist, want ik zou vandaag namelijk een examen hebben. Ik moest een boek lezen getiteld “Dood Spoor” en ik kwam er met geen mogelijkheid doorheen. Ik realiseerde me dat ik het had gelezen maar ook dat ik van de inhoud geen letter had onthouden. Dus deed ik het licht aan en ging weer verder in het boek dat in één nacht uit moest. En er was nog iets ellendigs maar dat ben ik echt vergeten. Soms heb je zo’n droom waarin je iets hebt uitgevreten waarvan je geen idee hebt hoe je alleen al op het idee bent gekomen om het te doen, maar je hebt het toch gedaan en je moet er de rest van je leven voor boeten. Het depressieve gevoel wat je in zo’n droom krijgt is levensecht. Maar hoe groot is de opluchting als je wakker wordt, er eerst nog wat in blijft hangen, maar dat langzaam de mist verdwijnt en het steeds duidelijker wordt dat het allemaal niet echt was? Groot genoeg om Goddank te zeggen. Zo moet het voelen als de tijd even wordt teruggedraaid en je een nieuwe kans krijgt. Beter kan Blue Monday niet beginnen.
Mack 
Hihi, prachtig, een heerlijk stukje met een Droste-effect, dat ik 2x moest lezen.. Herkenbaar ook.. “Soms heb je zo’n droom waarin je iets hebt uitgevreten waarvan je geen idee hebt hoe […] en je moet er de rest van je leven voor boeten.” Ja, dat ik ‘ns skeletten aan het verstoppen was, dooooodeng.. en dat ik wakker werd en het tot me doordrong: God zij dank… dit was een droom.. Gelukkig maar dat Freud achterhaald is, want hij zou er vàst iets van gevonden hebben 😉
LikeLike
En welke kleur geef je deze dinsdag?
Vriendelijke groet,
LikeLike
Ik vond deze dinsdag turqoise
LikeLike