In Lacanau maakte ik een complete zonsondergang mee en ik realiseerde me dat dit pas de eerste keer was dat ik het zag. Het was schitterend. De zon is op dat moment zijn felheid verloren en je kunt er bijna recht naar kijken. De zon staat laag boven de horizon en lijkt op een gegeven moment de zee te raken. Volgens de overlevering kun je hem op dat moment horen sissen. Daarna gaat het om een of andere reden steeds sneller. Het laatst zichtbare stukje zon verdwijnt in een paar seconden achter de horizon. Je ziet hem daar bewegen terwijl hij als hij hoog aan de hemel staat toch behoorlijk vast staat. Het zal vast met de hoek te maken hebben waardoor die snelheid groter wordt, misschien is hier de relativiteitstheorie wel van toepassing.
Toen de zon helemaal weg was klonk er een applaus onder de waarnemers. Alsof een piloot zijn chartervlucht zojuist aan de grond zette, maar dan nog debieler. Zelfs als je in God’s schepping gelooft vind ik het nog debiel om te applaudisseren voor een zonsondergang, maar ja, het is vakantietijd. Deed niets af aan het feit dat het een schitterend verschijnsel is. Ik snap niet dat ik dat nog nooit eerder bewust heb waargenomen. Ik zou bijna zeggen dat iedereen het een keer gezien moet hebben, maar waarschijnlijk heeft iedereen dat al en was alleen ik het die hier wat laat achter kwam.
Mack 
Pssst, even een update; de zon gaat niet onder. Nooit.
LikeLike
Nee, en niets kan bewezen worden en zelfs dat niet.
LikeLike
Als het niet anders kan en er dan echt geklapt moet worden, dan liever bij zonsopkomst.
LikeLike