Vanavond aan tafel, ik was aan de late kant, het was al over zevenen, klopte alles. Het eten was lekker, de kinderen waren vrolijk, Linda had haar liefste lach, en niet per se in die volgorde. Hans vertelde bijna onophoudelijk wat hij op school had gedaan en Tammar kon niet wachten tot morgen want dan ging ze weer naar gym. Hans vroeg of ik ook mensen kende die hun hele leven bij hun ouders bleven wonen. Zo gortig ken ik ze nu ook weer niet maar natuurlijk wel mensen die lang thuis bleven wonen. Ik zelf bijvoorbeeld was 25, avonturier dat ik ben, maar je hebt ze die het nog bonter maken. Hans was er nog niet helemaal uit of hij ergens anders ging wonen maar ik zei dat hij rustig kon blijven tot hij oud was. Tammar zou in elk geval bij hem gaan wonen als hij wegging. “Maar,” zei ze toen, en keek mij aan, “ik wil liever bij jou blijven wonen.” Waarop ik zei dat ik dat ook wel wilde.
En natuurlijk, als ze volwassen zijn gaan ze, dat is beter voor ouders en kind, en tegen die tijd gebruik je waarschijnlijk ook zachte dwang, maar nu is het nog te vroeg. Al zijn er meer dan acht jaar verstreken sinds Hans is geboren en al vijf sinds Tammar. Elke ochtend maken we grapjes en elke avond als ik thuiskom word ik blij verwelkomd. Maar Hans is al veel te groot voor mijn kinderachtigste grapjes en zelfs Tammar vind soms dat ik dom doe. Toen ze drie was lachte ze er nog luidkeels om. Drie is een geweldige leeftijd. Nog te klein voor praatjes, maar al groot genoeg voor begrip. Vijf is ook prima. Evenals acht. Het gaat niet zo hard als ze wel eens zeggen, en het duurt nog lang voor ze groot zijn, maar soms zou je een moment willen vasthouden. Hans heeft mooi haar maar zijn krullen van vroeger zijn al weg. Beiden gaan ze al met hun tas in hun hand naar de basisschool. Er komt een dag dat ze het huis uit gaan en dan sta je met lege handen. De tijd hou je eenmaal niet tegen.
http://www.youtube.com/watch?v=LNaNVuWes_U
Mack 
Maak je geen zorgen, je kinderen heb je je hele leven lang, als alles een beetje normaal verloopt tenminste, inclusief zorgen..
LikeLike
Uit hun reacties blijkt al dat ze zich geliefd en veilig voelen. Daardoor weet je zeker dat, ook al zijn ze over tig jaren uitgevlogen, ze regelmatig naar jullie warme nest zullen terufkeren. Veel kinderen hebben geen veilige thuishaven dus koester wat je hebt en kan geven. Iets beters kan je ze niet geven. Daar doen ze later zelf hun voordeel mee en kan jij alleen maar trots zijn. Ik spreek uit ervaring.
LikeLike
Geloof me, als ze begin twintig zijn ben je blij als je het rijk weer voor jezelf hebt! En wat de dames hierboven zeggen klopt ook.
LikeLike
Ik zie nu pas, dat het die andere dus Margo was. Dat had ik dus even niet in de gaten op mijn Apple, Truly Fair Margo.
Maar bedankt Margo (die andere dus) toen ik dit schreef gingen jullie even door mijn gedachten. Zo vreemd, jullie zijn nauwelijks ouder dan wij, en jullie zien er zelfs stukken jonger uit, 😉 en jullie zitten al bijna tegen de opa en oma fase aan. 😉
LikeLike
Ach en de kinderen krijgen meestal weer zelf kinderen en dan begin je weer van voren af aan. Tom is nu drie en begrijpt alles en lacht om onze domme grapjes. En dan kan de dag niet meer stuk.
We zitten trouwens in de Morvan. Van 33 graden naar 18 gr. Het verschil is erg groot.
Maar net even geskyped met de kinderen. Schrijf je dat wel zo? En de liefde en zorgen om ze blijft denk ik je leven lang. Hoewel ze nu zeggen: “Rij je wel rustig door die Gorges heen”? Terwijl het vroeger niet hard genoeg ging.
Morgen verder. Richting Avalon.
LikeLike
Zelfs als ze op eigen benen staan doen ze nog regelmatig een beroep op je. Dat stopt pas als je er niet meer bent..:p
LikeLike
Oude liefde roest niet, Mack. Maar deze oudjes zitten gezellig met z’n tweeën aan de Moezel. Heerlijk romantisch. Kijk dat heb je als ze de deur uit zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat is beter. Vorig jaar moesten jullie nog afzien in Turkije.
LikeLike
Avallon is een mooie stad, maar wel met ll.
LikeLike
Hoe is het weer daar, Fien? Hier is het regenachtig op dit moment. Hoe lang blijven jullie in totaal in Frankrijk?
LikeLike
Verleden week hebben we 33 graden gehad. We zaten toen in de Morvan, een vrij ruig en niet toeristisch gebied. eigenlijk een beetje te warm om te fietsen.
Nu is het een graad of 19, wisselend bewolkt en zon. Maar het ruikt naar kruiden, nattig hout en wat mist. ”Morgens is het nog koud. Het kacheltje gaat dan even aan. Maar vanmiddag hebben we gefietst en het drankje om half vijf hebben we nog buiten opgedronken.
Morgen gaan we naar Tonnerre. Een leuk dorpje, nog even fietsen, en dan langzaam naar het noorden.
Wij komen in het weekend thuis. volgende week moeten we weer oppassen, maar mijn zusje en zwager blijven hier nog een week in Vermenton, vlakbij Auxerre.
Zij hebben geen verplichtingen. En zullen wel tot eind september blijven.
LikeLike
U wordt bedankt! Op 0:56 werden m’n ogen al nat. En ik heb niet eens een dochter!
Abba was altijd m’n quilty pleasure. Maar godzijdank hoorde ik in DWDD gisteren dat ze inmiddels salonfahig zijn 😉
LikeLike
DWDD moet gewoon zijn kop houden. Daar gaan zij niet over. Abba is briljant, altijd geweest, iedere muziekkenner erkent dat ook, behalve M. van Nieuwkerk, die snapt er niks van. Waarvan wel eigenlijk?
LikeLike
Zit je toch zomaar op ‘Quilty Pleasures’ te neuzen. Ik bedoelde uiteraard ‘guilty’ *wink* Persoonlijk hoop ik dat DWDD nog lang z’n mond openhoudt. Een van de weinige programma’s waar ik met plezier naar blijf kijken en dat zich binnen het concept nog steeds weet/durft te vernieuwen. Mattijs van Nieuwkerk is een lekkere man die natuurlijk wel abominabel ‘verdient’. Da’s een minpunt.
LikeLike