Mijn iphone (even pochen) ging. Ik schrik me dan rot, want hoe neem je zo’n ding op? Er zit geen knop op maar je moet over het scherm vegen. Mijn hele scherm onder de vegen! Het was Linda. Die begon te lachen omdat er iets heel ergs was gebeurd. Twee minuten verder kwam het eruit. Ze had de gordijnen gewassen en nu hingen ze als de broek van Michael Jackson. Ik was best kwaad, maar door haar lach maakte dat geen indruk. De gordijnen waren al een keer door de werkster in de fik gezet, we kregen toen bij de gratie van Interpolis nieuwe, dus de gordijnen waren eigenlijk het enige object in de huiskamer dat niet aan vervanging toe was.
En dit is niet de eerste keer. Toen ze mij net kende heeft ze ook een keer mijn (vrijgezellen) gordijnen gewassen. Toen wilde ze haar huisvrouwcapaciteiten aan mij tonen. Daarna heb ik ruim een jaar aan andere mensen moeten vertellen dat de vloer verzakt was. Goed, in haar verdediging, op onze wasmachine kun je het aantal graden niet meer zien. Het is gokken op de temperatuur. Maar goed, gebruik dan de gordijnen niet als inzet. Rien ne va plus!
Toen ik thuiskwam had ze een tactisch etentje met haar werk. Er stond voor mij een pizza klaar, met op een briefje de instructies om hem gaar – heet dat gaar bij een pizza?- te krijgen. Vorige week was het mij namelijk niet gelukt omdat ik het deurtje van de oven had opengedaan en daardoor niet in de gaten had dat de oven daardoor stopte met verhitten. En verder had ik hem op de bodem gelegd in plaats van op een rooster. Maar nu lag hij op een rooster! Dat had Linda vast geregeld. Dus ik hield me aan alle instructies dus kon het deze keer niet misgaan. Als hij in het midden warm was, was hij klaar, volgens de instructie. Ik probeerde het, en ja hij was warm. Ik haalde hem eruit en merkte dat de bodem karton was in plaats van krokant, zoals Mario altijd zei. Nadere inspectie leerde mij dat iemand ook echt vergeten was het karton onder de pizza vandaan te halen. Pleuris. Gelukkig had de buurvrouw nog bami over.
Mack 
Jullie moeten gewoon een dienstmeid in huis nemen volgens mij.
LikeLike
Och och och, altijd makkelijk he, roepen dat je iets niet kan. Want als er dan wat mis gaat, kan je lekker de ander de schuld geven!!
LikeLike
Linda, ik herken dat. Mijn vrouw begint altijd gelijk te zuchten als ik ergens een afslag dreig te missen.
LikeLike
Linda heeft gelijk!
Overigens wat je iPhone betreft, ik had alles al lang in de gaten hoe het werkte met de iPhone, hoe ik kon internetten, mail ophalen, fotograferen, toen ik er toch mee moest bellen … hoe doe je dat??? Haha. En? Vind je het een beetje een vreselijk leuk apparaat???
LikeLike
Tot nu toe doe ik er niks meer mee dan bellen, sms’en, een beetje facebooken, maar dat is al lastig. Dus echt nodig heb hem tot nu toe niet.
LikeLike
Ruilen?
LikeLike
Tjeetje zeg, dat het anno 2012 nog voorkomt dat een man niet eens zelfstandig een pizza kan opwarmen en niet eens zelf de gordijnen wast.
LikeLike
Ja zolang er mannen op te kleine paarden rond
dobberenhobbelen (stomme iphone) verdedig ik de mannelijkheid.LikeLike
Maar gordijnen wassen? Die dingen hoor je te stomen.
LikeLike
En wordfeuden? Doe je dat niet meer? Mail lezen? Logje schrijven? (met de WordPress app) enzovoort enzovoort …
LikeLike
Wordfeuden niet nee. Dat neemt mij teveel in beslag. Die andere dingen doe ik allemaal op de pc, stukken handiger.
LikeLike
Heb je die ook altijd bij je, die pc??
LikeLike
Nee? Maar dat maakt toch niet uit? Ik heb ook niet altijd mijn brievenbus bij me, dus moet ik wachten tot ik thuis ben om de post te zien. Voor mij geen probleem.
LikeLike
Je komt weer eens ergens te laat achter.
Maar beedewee: hoe bevalt je nieuwe werkstuk eigenlijk?
LikeLike
Prima. Ik ben blij.
LikeLike
Jij begreep neem ik aan, vooral nu je zelf ook een door Appel bestuurd toetsenbord kent, dat ik met werkstuk bedoelde werkstek?
LikeLike
Ja, dat begreep ik.
LikeLike