Zoals algemeen en wereldwijd bekend, fiets ik nu regelmatig naar mijn werk. Want geen mooier vermaak dan leedvermaak. Ik scheen vroeger een auto te hebben, een kanon met een 6 cilindermotor, razendsnel en tranentrekkend mooi. Ik kan me het niet meer zo goed herinneren. Het was een Alfa Romeo, een rijdersauto, pure lust op wielen. Maar bij lange na genoot ik niet zo van ritten in die auto als dat ik nu twee keer per week doe met een Nissan Almera Tino. Want wat een comfort! Wat een winddichte bestuurdersplek! Wat een mooie ruitenwissers! Verwarming! Een radio! Een dak, een stoel, en gaspedaal. Duizelingwekkende snelheden van wel 70 km/u! Wow!
Nee fietsen is niet alles. Zeker niet voor mannen van middelbare leeftijd. Want nu hoef ik ‘maar’ 7,5 km terwijl ik vroeger dagelijks bijna 15 km moest. Toen wist ik niet beter en was het ook geen probleem. Soms had je een ijskoud voorhoofd als de hagelstenen je geselden, maar het deerde praktisch niet omdat je niet beter wist. Nu wel, en lijken die 30 minuten wel een half uur.
Heerlijk gevoel. Zo kregen we onlangs een echte wc-rol-houder waar je zomaar wc-papiertjes van kunt afrollen, na een jaar een los rolletje op de radiator dat stééds op de grond viel. Je weet niet wat je overkomt. De kunst is je eerst grondig te depriveren, dan ben je daarna de koning te rijk met iets waarover een ander zijn schouders ophaalt. 70 km/u zeg je? Poepoeh.
LikeLike
Als je die 70 kmh maar niet in de 50 of zelfs 30 doet. Want dan staan de buren je nog hoofdschuddend na te kijken terwijl ze elkaar toefluisteren “wat wil je, vroeger reed hij Alfa”
LikeLike
Ik loop dat elke dag, gewoon voor de lol. Misschien moet je dat ook eens een tijdje doen, zal je eens zien hoe blij je met je fiets bent 😉
LikeLike