Zoete wraak.

Ik heb lang niet zoveel verstand van de Tour de France als Rob Hamilton of zelfs als Hermanus maar ik weet wel dat wielrennen een heroïsche sport is. Als je de tijd vrijmaakt om een koers te volgen kan het ongemeen spannend zijn. Pas dan ga je het begrijpen. Wat ik inmiddels wel weet, maar niet kan vatten, maar in die gevallen laat ik mijn verstand boven mijn gevoel prevaleren, is dat het belangrijk is dat je achter iemand rijdt. Uit de wind. Zelfs al ben je maar met z’n tweeën, moet je beiden kopwerk doen om een kans te maken tegen een achtervolgend peloton. Doe je dat niet, wordt je geheid binnengehengeld. In “Andere Tijden Sport” ging het over de vete tussen ploegleiders Jan Raas en Peter Post. Uit beide ploegen was een renner ontsnapt en ze weigerden voor elkaar te werken. Op dat moment wordt er één van twee gedwongen om op kop te rijden, anders valt het helemaal stil. Schijnt wel eens gebeurd te zijn met Leontien van Moorsel, maar dat is een vrouw en dus was dat tactiek en geen testosteron.

Op dat soort momenten kan ik me levendig voorstellen dat de voorste rijder woest wordt en dat degene die niet op kop wil rijden zich niet populair maakt. Een derde ging heen met het been, dus de twee rivalen moesten strijden voor plaats twee en drie. Ik zou waarschijnlijk ontploffen als iemand constant in mijn wiel bleef rijden, geen kopwerk deed, en er dan in de onderlinge sprint al slipstreamend met de zege vandoor ging. Och, och och wat zou ik gefrustreerd raken van zo’n matennaaier. Eerlijk waar, ik zou hem op volle snelheid de hekken in rijden. Want voor een man is wraak zoet. Pas de dag erna, als de hormoonspiegel weer normale waarden vertoont, wordt hij bitter.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack