Uit verhouding

Films, dat blijft toch altijd een heikel punt in ons huis. Vaak begrijp ik een film niet terwijl Linda al een half uur voor het einde door heeft hoe de vork in de steel zit. En ik ben toch echt niet heel erg dom. Steeds vaker raak ik er van overtuigd dat ik in mijn vorige leven Japanner was. Oog voor detail, maar de samenhang uit het oog verliezend. Ik kan ook geen kleding combineren, maar mijn pupillen worden wel groter als ik iets zie wat ik mooi vind. Dus daar ligt het niet aan. Maar ik zie direct of een bepaald model auto uit verhouding is. Sommigen noemen dat smaak, en daarover valt niet te twisten. En daarom twist ik nooit over smaak, maar over verhoudingen.

Angelina Jolie bijvoorbeeld, de vrouwelijke hoofdrol in de film “The Tourist” is uit verhouding. Maar daar kom ik nog op terug. We keken dus een film. Ik bekijk alle details en vind het fijn om op die manier film te kijken. Wat mij betreft zijn het allemaal op zichzelf staande scènes. Prima, niet meer over nadenken. Totdat je aan het eind komt en er iets gebeurt wat totaal niet wil vallen bij mij. Linda legt het mij dan uit, en op dat moment was voor mij de hele film verpest. Je moet het zo zien, er is een goede, die de hele film goed is, er wordt ook geen enkele aanwijzing gegeven dat dat niet zo is, behalve aan het eind, om het hele verhaal bij elkaar te laten komen blijkt de goeie ineens een slechterik. Daar hou ik dus niet van. Een dwaalspoor prima, maar dan wel zo dat de slimme kijkers al wel lont kúnnen ruiken. Ik dus.

In deze film gebeurde het dus dat de goeie de slechte bleek. Zelfs dat had ik nog niet eens door, want mijn vertrouwen in het goede is zo grenzeloos dat mijn hersenen zoiets niet accepteren. Totdat Linda mij zei dat het zo was en ik luidkeels protesteerde. Want nu klopte er dus geen bal meer van de details die ik gezien had en wie houdt er nu van om genept te worden? Maar Linda legde mij daarop nog iets uit wat ik gemist had -ik zat op de verhoudingen van Angelina te letten- en toen klopte het ineens weer wel. En nu vond ik het dus wél een goeie film. Terwijl ik het een minuut daarvoor nog een waardeloze film vond, maar al die tijd daarvoor vond ik het een uiterst vermakelijke film.

En dan nog over Angelina. Ik wist eigenlijk helemaal niet goed wie dat was. Ik vond haar ook wat leegjes en misschien wel te perfect. Als ik haar niet gegoogled had om haar te betrappen op plastische chirurgie, had ik vermeld dat ze me aan Lara Croft deed denken. Zo’n vrouw waar werkelijk niks aan mankeert en ver buiten het bereik van de gewone man ligt, en daardoor aan aantrekkelijkheid verliest. Maar in deze film vertoonde ze hoe langer hoe meer menselijke trekjes. Nu ligt ze nog steeds evenver buiten mijn bereik, maar haar verhoudingen kloppen in elk geval weer.

Auteur: Mack

Ik ben Mack, uit 1969, dat klinkt vertrouwder dan het noemen van mijn leeftijd. Begonnen in 2004 met web streepje log dat te succesvol werd en dus overgenomen door snelle jongens die alles kapot maakten. Ik heb in tegenstelling tot velen mijn archieven kunnen redden, maar bijbehorende foto's zijn veelal verdwenen in de diepste krochten van internet en dus weg. Ik woon in Vaassen, aan de oostelijke rand van de Veluwe en schrijf daarover alsof het onontdekte wildernis is. In werkelijkheid is het één grote ergernis van verbodentoegangbordjes en zwervende toeristen. Verder schrijf ik over alles, soms serieus maar meestal niet. Sorry. Toon alle berichten van Mack